Salmenes 57
1 Til sangmesteren; "Forderv ikke"; av David; en gyllen sang, da han flyktet for Saul og var i hulen. Vær mig nådig, Gud, vær mig nådig! For til dig tar min sjel sin tilflukt, og i dine vingers skygge søker jeg ly inntil fordervelsen går over.
ダビデが洞にいりてサウルの手をのがれしとき詠て「ほろぼすなかれ」にといふ調にあはせて伶長にうたはしめたるミクタムのうた 我をあはれみたまへ神よわれをあはれみたまへ わが霊魂はなんぢを避所とす われ禍害のすぎさるまではなんぢの翼のかげを避所とせん
2 Jeg roper til Gud, den Høieste, til den Gud som fullfører sin gjerning for mig.
我はいとたかき神によばはん わがために百事をなしをへたまふ神によばはん
3 Han sender hjelp fra himmelen og frelser mig, når den som vil opsluke mig, håner. (Sela) Gud sender sin miskunnhet og sin trofasthet.
神はたすけを天よりおくりて我をのまんとする者のそしるときに我を救ひたまはん (セラ) 神はその憐憫その眞實をおくりたまはん
4 Min sjel er midt iblandt løver; jeg må ligge iblandt dem som spruter ild, menneskebarn hvis tenner er spyd og piler, og hvis tunge er et skarpt sverd.
わがたましひは群ゐる獅のなかにあり 火のごとくもゆる者 その歯は戈のごとく矢のごとくその舌はとき劍のごとき人の子のなかに我ふしぬ
5 Vis dig høi over himmelen, Gud, din ære over all jorden!
神よねがはくはみづからを天よりも高くしみさかえを全地のうへに挙たまへ
6 De stiller garn for mine trin, min sjel er nedbøiet; de graver en grav for mig, de faller selv midt i den. (Sela)
かれらはわが足をとらへんとて網をまうく わが霊魂はうなたる かれらはわがまへに阱をほりたり而してみづからその中におちいれり (セラ)
7 Mitt hjerte er rolig, Gud, mitt hjerte er rolig; jeg vil synge og lovprise.
わが心さだまれり神よわがこころ定まれり われ謳ひまつらん頌まつらん
8 Våkn op, min ære, våkn op, harpe og citar! Jeg vil vekke morgenrøden.
わが榮よさめよ 筝よ琴よさめよ われ黎明をよびさまさん
9 Jeg vil prise dig blandt folkene, Herre, jeg vil lovsynge dig blandt folkeslagene.
主よわれもろもろの民のなかにてなんぢに感謝し もろもろの國のなかにて汝をほめうたはん
10 For din miskunnhet er stor inntil himmelen, og din trofasthet inntil skyene.
そは汝のあはれみは大にして天にまでいたり なんぢの眞實は雲にまでいたる
11 Vis dig høi over himmelen, Gud, din ære over all jorden!
神よねがはくは自からを天よりも高くし光榮をあまねく地のうへに挙たまへ
