Salmenes 31

1 Til sangmesteren; en salme av David. Til dig, Herre, tar jeg min tilflukt. La mig aldri i evighet bli til skamme, frels mig ved din rettferdighet!

伶長にうたはしめたるダビデのうた ヱホバよわれ汝によりたのむ 願くはいづれの日までも愧をおはしめたまふなかれ なんぢの義をもてわれを助けたまへ

2 Bøi ditt øre til mig, skynd dig og redd mig, vær mig et klippevern, en borg til å frelse mig!

なんぢの耳をかたぶけて速かにわれをすくひたまへ 願くはわがためにかたき磐となり我をすくふ保障の家となりたまへ

3 For du er min klippe og min borg, og for ditt navns skyld vil du føre og lede mig.

なんぢはわが磐わが城なり されば名のゆゑをもてわれを引われを導きたまへ

4 Du vil føre mig ut av garnet som de lønnlig har lagt for mig; for du er mitt vern.

なんぢ我をかれらが密かにまうけたる網よりひきいだしたまへ なんぢはわが保砦なり

5 I din hånd overgir jeg min ånd; du forløser mig, Herre, du trofaste Gud.

われ霊魂をなんぢの手にゆだぬ ヱホバまことの神よなんぢはわれを贖ひたまへり

6 Jeg hater dem som akter på tomme avguder, men jeg, jeg setter min lit til Herren.

われはいつはりの虚きことに心をよする者をにくむ われは獨ヱホバによりたのむなり

7 Jeg vil fryde og glede mig over din miskunnhet, at du har sett min elendighet, aktet på min sjels trengsler;

我はなんぢの憐憫をよろこびたのしまん なんぢわが艱難をかへりみ わがたましひの禍害をしり

8 du har ikke overgitt mig i fiendehånd, du har satt mine føtter på et rummelig sted.

われを仇の手にとぢこめしめたまはず わが足をひろきところに立たまへばなり

9 Vær mig nådig, Herre! for jeg er i trengsel; borttæret av sorg er mitt øie, min sjel og mitt legeme.

われ迫りくるしめり ヱホバよ我をあはれみたまへ わが目はうれひによりておとろふ 霊魂も身もまた衰へぬ

10 For mitt liv svinner bort med sorg, og mine år med sukk; min kraft er brutt for min misgjernings skyld, og mine ben er uttæret.

わが生命はかなしみによりて消えゆき わが年華はなげきによりて消ゆけばなり わが力はわが不義によりておとろへ わが骨はかれはてたり

11 For alle mine fienders skyld er jeg blitt til stor spott for mine naboer og til en skrekk for mine kjenninger; de som ser mig på gaten, flyr for mig.

われもろもろの仇ゆゑにそしらる わが隣にはわけて甚だし相識ものには忌憚られ衢にてわれを見るもの避てのがる

12 Jeg er glemt og ute av hjertet som en død, jeg er blitt som et ødelagt kar.

われは死たるもののごとく忘られて人のこころに置れず われはやぶれたる器もののごとくなれり

13 For jeg hører baktalelse av mange, redsel fra alle kanter, idet de rådslår sammen imot mig; de lurer på å ta mitt liv.

そは我おほくの人のそしりをきい到るところに懼あり かれら我にさからひて互にはかりしが わが生命をさへとらんと企てたり

14 Men jeg, jeg setter min lit til dig, Herre! Jeg sier: Du er min Gud.

されどヱホバよわれ汝によりたのめり また汝はわが神なりといへり

15 I din hånd er mine tider; redd mig av mine fienders hånd og fra mine forfølgere!

わが時はすべてなんぢの手にあり ねがはくはわれを仇の手よりたすけ われに追迫るものより助けいだしたまへ

16 La ditt åsyn lyse over din tjener, frels mig ved din miskunnhet!

なんぢの僕のうへに聖顔をかがやかせ なんぢの仁慈をもて我をすくひたまヘ

17 Herre, la mig ikke bli til skamme! for jeg kaller på dig. La de ugudelige bli til skamme, bli tause i dødsriket! (Sheol h7585)

ヱホバよわれに愧をおはしめ給ふなかれ そは我なんぢをよべばなり 願くはあしきものに恥をうけしめ陰府にありて口をつぐましめ給へ (Sheol h7585)

18 La løgnens leber bli målløse, som taler frekt imot den rettferdige med overmot og forakt!

傲慢と軽侮とをもて義きものにむかひ妄りにののしるいつはりの口唇をつぐましめたまへ

19 Hvor stor din godhet er, som du har gjemt for dem som frykter dig, som du har vist mot dem som tar sin tilflukt til dig, for menneskenes barns øine!

汝をおそるる者のためにたくはへ なんぢに依頼むもののために人の子のまへにてほどこしたまへる汝のいつくしみは大なるかな

20 Du skjuler dem i ditt åsyns skjul for menneskers sammensvergelser, du gjemmer dem i en hytte for tungers kiv.

汝かれらを御前なるひそかなる所にかくして人の謀略よりまぬかれしめ また行宮のうちにひそませて舌のあらそひをさけしめたまはん

21 Lovet være Herren! for han har underlig vist sin miskunnhet imot mig i en fast by.

讃べきかなヱホバは堅固なる城のなかにて奇しまるるばかりの仁慈をわれに顕したまへり

22 Og jeg, jeg sa i min angst: Jeg er revet bort fra dine øine. Dog hørte du mine inderlige bønners røst, da jeg ropte til dig.

われ驚きあわてていへらく なんぢの目のまへより絶れたりと 然どわれ汝によびもとめしとき汝わがねがひの聲をききたまへり

23 Elsk Herren, alle I hans fromme! Herren vokter de trofaste og gjengjelder rikelig den som farer overmodig frem.

なんぢらもろもろの聖徒よヱホバをいつくしめ ヱホバは眞實あるものをまもり傲慢者におもく報をほどこしたまふ

24 Vær ved godt mot, og eders hjerte være sterkt, alle I som venter på Herren!

すべてヱホバを侯望むものよ雄々しかれ なんぢら心をかたうせよ