Salmenes 18
1 Til sangmesteren; av Herrens tjener David, som talte denne sangs ord til Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd. Og han sa: Herre, jeg har dig hjertelig kjær, min styrke!
伶長にうたはしめたるヱホバの僕ダビデの歌、このうたの詞はもろもろの仇およびサウルの手より救れしときヱホバに對ひてうたへるなり 云く ヱホバわれの力よ われ切になんぢを愛しむ
2 Herren er min klippe og min festning og min frelser; min Gud er min klippe, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg.
ヱホバはわが巌 わが城 われをすくふ者 わがよりたのむ神 わが堅固なるいはほ わが盾 わがすくひの角 わがたかき櫓なり
3 Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
われ讃稱ふべきヱホバをよびて仇人よりすくはるることをえん
4 Dødens rep omspente mig, og fordervelsens strømmer forferdet mig.
死のつな我をめぐり惡のみなぎる流われをおそれしめたり
陰間のなは我をかこみ死のわな我にたちむかへり (Sheol h7585)
6 I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for ham, til hans ører.
われ窮苦のうちにありてヱホバをよび又わが紳にさけびたり ヱホバはその官よりわが聲をききたまふ その前にてわがよびし聲はその耳にいれり
7 Da rystet og bevet jorden, og fjellenes grunnvoller skalv, og de rystet, for hans vrede var optendt.
このときヱホバ怒りたまひたれば地はふるひうごき山の基はゆるぎうごきたり
8 Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
烟その鼻よりたち火その口よりいでてやきつくし炭はこれがために燃あがれり
9 Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
ヱホバは天をたれて臨りたまふ その足の下はくらきこと甚だし
10 Og han fór på kjeruber og fløi, og han fór hastig frem på vindens vinger.
かくてケルブに乗りてとび風のつばさにて翔り
11 Han gjorde mørke til sitt dekke, rundt omkring sig til sitt skjul, mørke vann, tykke skyer.
闇をおほひとなし水のくらきとそらの密雲とをそのまはりの幕となしたまへり
12 Frem av glansen foran ham fór hans skyer frem, hagl og gloende kull.
そのみまへの光輝よりくろくもをへて雹ともえたる炭とふりきたれり
13 Og Herren tordnet i himmelen, den Høieste lot sin røst høre, hagl og gloende kull.
ヱホバは天に雷鳴をとどろかせたまへり 至上者のこゑいでて雹ともえたる炭とふりきたり
14 Og han utsendte sine piler og spredte dem omkring - lyn i mengde og forvirret dem.
ヱホバ矢をとばせてかれらを打ちらし數しげき電光をはなちてかれらをうち敗りたまへり
15 Da kom vannenes strømmer til syne, og jordens grunnvoller blev avdekket ved din trusel, Herre, for din neses åndepust.
ヱホバよ斯るときになんぢの叱咤となんぢの鼻のいぶきとによりて水の底みえ地の基あらはれいでたり
16 Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
ヱホバはたかきより手をのべ我をとりて大水よりひきあげ
17 Han fridde mig ut fra min sterke fiende og fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
わがつよき仇とわれを憎むものとより我をたすけいだしたまへり かれらは我にまさりて最強かりき
18 De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
かれらはわが災害の日にせまりきたれり 然どヱホバはわが支柱となりたまひき
19 Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
ヱホバはわれを悦びたまふがゆゑにわれをたづさへ廣處にだして助けたまへり
20 Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
ヱホバはわが正義にしたがひて恩賜をたまひ わが手のきよきにしたがひて報賞をたれたまへり
21 For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud.
われヱホバの道をまもり惡をなしてわが神よりはなれしことなければなり
22 For alle hans lover hadde jeg for øie, og hans bud lot jeg ikke vike fra mig.
そのすべての審判はわがまへにありて われその律法をすてしことなければなり
23 Og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
われ神にむかひて缺るところなく己をまもりて不義をはなれたり
24 Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter mine henders renhet for hans øine.
この故にヱホバはわがただしきとその目前にわが手のきよきとにしたがひて我にむくいをなし給へり
25 Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise mann viser du dig rettvis,
なんぢ憐憫あるものには憐みあるものとなり完全ものには全きものとなり
26 mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
きよきものには潔きものとなり僻むものにはひがむ者となりたまふ
27 For du frelser elendige folk, og du fornedrer høie øine.
そは汝くるしめる民をすくひたまへど高ぶる目をひくくしたまふ可ればなり
28 For du lar min lampe skinne; Herren min Gud opklarer mitt mørke.
なんぢわが燈火をともし給ふべければなり わが神ヱホバわが暗をてらしたまはん
29 For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, og ved min Gud springer jeg over murer.
我なんぢによりて軍の中をはせとほり わが神によりて垣ををどりこゆ
30 Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
神はしもその途またくヱホバの言はきよし ヱホバはずべて依頼むものの盾なり
31 For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe, uten vår Gud?
そはヱホバのほかに紳はたれぞや われらの紳のほかに巌はたれぞや
32 Den Gud som omgjorder mig med kraft og gjør min vei fri for støt,
神はちからをわれに帯しめ わが途を全きものとなしたまふ
33 som gir mig føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider,
神はわが足を唐のあしのごとくし我をわが高處にたたせたまふ
34 som oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
神はわが手をたたかひにならはせてわが臂に銅弓をひくことを得しめたまふ
35 Og du gir mig din frelse til skjold, og din høire hånd støtter mig, og din mildhet gjør mig stor.
又なんぢの救の盾をわれにあたへたまへり なんぢの右手われをささへなんぢの謙卑われを大ならしめたまへり
36 Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
なんぢわが歩むところを寛濶ならしめたまひたれば わが足ふるはざりき
37 Jeg forfølger mine fiender og når dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
われ仇をおひてこれに追及かれらのほろぶるまでは歸ることをせじ
38 Jeg knuser dem, så de ikke makter å reise sig; de faller under mine føtter.
われかれらを撃てたつことを得ざらしめん かれらはわが足の下にたふるべし
39 Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
そはなんぢ戦争のために力をわれに帯しめ われにさからひておこりたつ者をわが下にかがませたまひたればなり
40 Og mine fiender lar du vende mig ryggen, og mine avindsmenn utrydder jeg.
我をにくむ者をわが滅しえんがために汝またわが仇の背をわれにむけしめ給へり
41 De roper, men der er ingen frelser - til Herren, men han svarer dem ikke.
かれら叫びたれども救ふものなく ヱホバに對ひてさけびたれども答へたまはざりき
42 Og jeg knuser dem som støv for vinden, jeg tømmer dem ut som søle på gatene.
我かれらを風のまへの塵のごとくに搗砕き ちまたの坭のごとくに打棄たり
43 Du redder mig fra folkekamper, du setter mig til hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenmer, tjener mig.
なんぢわれを民のあらそひより助けいだし我をたててもろもろの國の長となしたまへり わがしらざる民われにつかへん
44 Bare de hører om mig, blir de mig lydige; fremmede kryper for mig.
かれらわが事をききて立刻われにしたがひ異邦人はきたりて佞りつかへん
45 Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
ことくにびとは衰へてその城よりをののきいでん
46 Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses Gud,
ヱホバは活ていませり わが磐はほむべきかな わがすくひの神はあがむべきかな
47 den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
わがために讎をむくい異邦人をわれに服はせたまふはこの神なり
48 som frir mig ut fra mine fiender; ja, over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
神はわれを仇よりすくひたまふ實になんぢは我にさからひて起りたつ者のうへに我をあげ あらぶる人より我をたすけいだし給ふ
49 Derfor vil jeg prise dig iblandt hedningene, Herre, og lovsynge ditt navn.
この故にヱホバよ われもろもろの國人のなかにてなんぢに感謝し なんぢの名をほめうたはん
50 Han gjør frelsen stor for sin konge, han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.
ヱホバはおほいなる救をその王にあたへ その受膏者ダビデとその裔とに世々かぎりなく憐憫をたれたまふ
