Jobs 39

1 Kjenner du tiden når stengjetene føder, og gir du akt på hindenes veer?

なんぢ岩間の山羊が子を產む時をしるや また麀鹿の產に臨むを見しや

2 Teller du månedene til de skal bære, og vet du tiden når de føder?

なんぢ是等の在胎の月を數へうるや また是等が產む時を知るや

3 De bøier sig, føder sine unger og blir fri for sine smerter.

これらは身を鞠めて子を產みその痛苦を出す

4 Deres unger blir kraftige og vokser op ute på marken; de løper bort og kommer ikke tilbake til dem.

またその子は強くなりて野に育ち 出ゆきて再たびその親にかへらず

5 Hvem har gitt villeslet dets frihet, hvem løste dets bånd,

誰が野驢馬を放ちて自由にせしや 誰が野驢馬の繋繩を解しや

6 det som jeg gav ørkenen til hus og saltmoen til bolig?

われ野をその家となし 荒野をその住所となせり

7 Det ler av byens ståk og styr; driverens skjenn slipper det å høre.

是は邑の喧閙を賤しめ 馭者の號呼を聽いれず

8 Hvad det leter op på fjellene, er dets beite, og det søker efter hvert grønt strå.

山を走まはりて草を食ひ 各種の靑き物を尋ぬ

9 Har vel villoksen lyst til å tjene dig? Vil den bli natten over ved din krybbe?

兕肯て汝に事へ なんぢの飼草槽の傍にとどまらんや

10 Kan du binde villoksen med rep til furen? Vil den harve dalene efter dig?

なんぢ兕に綱附て阡陌をあるかせ得んや 是あに汝にしたがひて谷に馬鈀を牽んや

11 Kan du stole på den, fordi dens kraft er så stor, og kan du overlate den ditt arbeid?

その力おほいなればとて汝これに恃まんや またなんぢの工事をこれに任せんや

12 Kan du lite på at den fører din grøde hjem, og at den samler den til din treskeplass?

なんぢこれにたよりて己が穀物を運びかへらせ之を打禾塲にあつめしめんや

13 Strutsen flakser lystig med vingene; men viser dens vinger og fjær moderkjærlighet?

駝鳥は歡然にその翼を皷ふ 然どもその羽と毛とはあに鶴にしかんや

14 Nei, den overlater sine egg til jorden og lar dem opvarmes i sanden,

是はその卵を土の中に棄おき これを砂の中にて暖たまらしめ

15 og den glemmer at en fot kan klemme dem itu, og markens ville dyr trå dem i stykker.

足にてその潰さるべきと 野の獸のこれを踐むべきとを思はず

16 Den er hård mot sine unger, som om de ikke var dens egne; den er ikke redd for at dens møie skal være spilt.

これはその子に情なくして宛然おのれの子ならざるが如くし その劬勞の空しくなるも繋念ところ無し

17 For Gud nektet den visdom og gav den ingen forstand.

是は神これに智慧を授けず穎悟を與へざるが故なり

18 Men når den flakser i været, ler den av hesten og dens rytter.

その身をおこして走るにおいては馬をもその騎手をも嘲けるべし

19 Gir du hesten styrke? Klær du dens hals med bevrende man?

なんぢ馬に力を與へしや その頸に勇ましき鬣を粧ひしや

20 Lar du den springe som gresshoppen? Dens stolte fnysen er forferdelig.

なんぢ之を蝗蟲のごとく飛しむるや その嘶なく聲の響は畏るべし

21 Den skraper i jorden og gleder sig ved sin kraft; så farer den frem mot væbnede skarer.

谷を踋爬て力に誇り 自ら進みて兵士に向ふ

22 Den ler av frykten og forferdes ikke, og den vender ikke om for sverd.

懼るることを笑ひて驚ろくところ無く 劍にむかふとも退ぞかず

23 Over den klirrer koggeret, blinkende spyd og lanse.

矢筒その上に鳴り 鎗に矛あひきらめく

24 Med styr og ståk river den jorden op, og den lar sig ikke stagge når krigsluren lyder.

猛りつ狂ひつ地を一呑にし 喇叭の聲鳴わたるも立どまる事なし

25 Hver gang luren lyder, sier den: Hui! Og langt borte værer den striden, høvedsmenns tordenrøst og hærskrik.

喇叭の鳴ごとにハーハーと言ひ遠方より戰鬪を嗅つけ 將帥の大聲および吶喊聲を聞しる

26 Skyldes det din forstand at høken svinger sig op og breder ut sine vinger mot Syden?

鷹の飛かけり その羽翼を舒て南に向ふは豈なんぢの智慧によるならんや

27 Er det på ditt bud at ørnen flyver så høit, og at den bygger sitt rede oppe i høiden?

鷲の翔のぼり 高き處に巣を營なむは豈なんぢの命令に依んや

28 Den bor på berget og har nattely der, på tind og nut.

これは岩の上に住所を構へ 岩の尖所または峻險き所に居り

29 Derfra speider den efter føde; langt bort skuer dens øine.

其處よりして攫むべき物をうかがふ その目のおよぶところ遠し

30 Dens unger drikker blod, og hvor der er lik, der er den.

その子等もまた血を吸ふ 凡そ殺されし者のあるところには是そこに在り