Jobs 11
1 Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:
Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
2 Skulde en ordflom bli uten svar, eller en ordgyter få rett?
Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?
3 Skulde dine store ord drive menn til taushet, skulde du spotte uten at nogen skammer dig ut?
Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?
4 Og skal du få si: Ren er min lære, og skyldfri er jeg i dine øine?
Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.
5 Men bare Gud vilde tale og oplate sine leber mot dig
Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,
6 og åpenbare dig visdommens hemmeligheter, at det i dem er dobbelt forstand! Da måtte du nok innse at Gud tilgir dig noget av din misgjerning.
Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.
7 Mon du kan finne bunn i Guds vesen eller nå frem til den Allmektiges ytterste grense?
Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?
Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii? (Sheol h7585)
9 Lengere enn jorden er dens mål og bredere enn havet.
Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.
10 Om han farer frem og setter i fengsel og sammenkaller retten, hvem vil da hindre ham?
Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?
11 For han, han kjenner de falske folk og ser uretten, uten at han trenger å gi akt på den,
Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.
12 og selv en uvettig mann får forstand, og et ungt villesel blir født til menneske.
Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.
13 Hvis du retter ditt hjerte og utbreder dine hender til ham -
Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;
14 er det synd i din hånd, da ha den bort og la ikke urett bo i dine telt -
Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:
15 ja, da skal du, fri for lyte, opløfte ditt åsyn og stå fast og ikke frykte;
Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.
16 for du skal glemme din møie, som forbifarne vann skal du komme den i hu.
Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.
17 Og lysere enn middagen blir da ditt liv; mørket blir for dig som morgenen.
Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.
18 Og du skal være trygg, for da er det håp, og når du har sett dig vel omkring, kan du legge dig trygt til ro.
Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.
19 Og du skal hvile, og ingen skal skremme dig op, og mange skal søke din yndest.
Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.
20 Men de ugudeliges øine tæres bort; de har ingen tilflukt mere, og deres håp er å utånde sjelen.
Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.
