1 Joon 3

1 Sok thaak an, Hewah ih seng timthan minchan hali! Heh minchan ah erathan rak seng ah Rangte sah ngeh jen poon thuk hali—eno amiimi di seng loong ah hesuh hesah langli. Neng loong ih seng ah tajat ri mamah liidih Rangte ah tajat rumka.

Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec, abyśmy dziatkami Bożemi nazwani byli. Dlategoć świat nie zna nas, iż onego nie zna.

2 Nga mongnook joonte loong, seng ah belam Rangte suh asah, enoothong seng mamah angte angli erah amadi tuk ih tajatke. Enoothong seng ih ejat ehi Kristo raaha doh seng ah heh likhiik angte angli, mamah liidih heh ah mamah angta erah likhiikkhiik ih kaptup ih.

Najmilsi! teraz dziatkami Bożemi jesteśmy, ale się jeszcze nie objawiło, czem będziemy; lecz wiemy, iż gdy się on objawi, podobni mu będziemy; albowiem ujrzymy go tak, jako jest.

3 Marah mina ih Kristo asuh laalom la erah mina ih Kristo saata likhik heh uh sa chamcham angtheng.

A ktokolwiek ma tę nadzieję w nim, oczyszcza się, jako i on czysty jest.

4 Ngo dala erah ih Rangte hotthe thetsiit ha erah ah thila, mamah liidih hotthe thetsiit ha rah rangdah.

Każdy, co czyni grzech, ten i zakon przestępuje; albowiem grzech jest przestępstwo zakonu.

5 Sen ih ejat ehan Kristo ra taha rah rangdah saahaat ra taha, eno heh di rangdah ah takah jeeka.

A wiecie, iż się on objawił, aby grzechy nasze zgładził, a grzechu w nim nie masz.

6 Erah raang ih Kristo damdoh roong tongte loong ah rangdah laka dah theng; Enoothong marah mina daruh ela, erah mina ih heh ah mabah uh tah tupta nyia tajatta.

Wszelki tedy, kto w nim mieszka, nie grzeszy; ale ktokolwiek grzeszy, nie widział go, ani go poznał.

7 Nga sah loong, ngo ih uh nak toom mokwaan han! Marah mina pun reela erah mina ah Kristo kateng angla likhiik heh uh kateng angla.

Dziateczki! niechaj was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwość, sprawiedliwy jest, jako i on sprawiedliwy jest;

8 Marah mina daruh ela erah mina ah Hakhoh juungbaan dabbi, mamah liidih Hakhoh juungbaan ih jaakhoh ni dook phang data. Rangte Sah ah erah thoi ih ra taha, marah Hakhoh juungbaan ih hoonta erah thet haat suh ra taha.

Kto czyni grzech, z dyjabła jest; gdyż od początku dyjabeł grzeszy. Na to się objawił Syn Boży, aby zepsował uczynki dyjabelskie.

9 Marah mina Rangte suh asah angla erah rangdah daruh tah daka, timnge liidih Rangte dang ajang ah neng damdi; edoleh Rangte ah neng Wah, erah thoidi neng ih rangdah ah daruh tah erumka.

Wszelki, co się narodził z Boga, grzechu nie czyni, iż nasienie jego w nim zostaje, i nie może grzeszyć, iż z Boga narodzony jest.

10 Rangte suh asah nyia Hakhoh juungbaan suh asah loong ah maama ang rum ah: Marah mina ah lapun reeka nyia wahoh lah minchanka rah Rangte suh asah tah angka.

Po tem poznać dziatki Boże i dzieci dyjabelskie. Wszelki, który nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, i który nie miłuje brata swego.

11 Jaakhoh ni chaattan jengkhaap ah arah: seng laktung nah minchan mui jaatjaat etheng.

Albowiem to jest poselstwo, któreście słyszeli od początku, abyśmy jedni drugich miłowali.

12 Seng loong ah Keen likhiik nak angtheng; Heh ah Ethih Wah rah dakbi angthoi heh no Abel ah tek haatta. Keen ih heh ah tim suh tek haatta? Mamah liidih Keen reeraang ah ethih angta, eno heh no reeta ah epun angta.

Nie jako Kain, który był z tego złośnika i zabił brata swego. A dlaczegoż go zabił? Iż uczynki jego złe były, a brata jego sprawiedliwe.

13 Phoh ano loong mongrep dowa mina loong ih mok miksuk hanbah nak paatja an.

Nie dziwujcie się, bracia moi! jeźli was świat nienawidzi.

14 Seng ih ejat ehi etek ah thinhaat eti eno ething roidong adi tongli; seng laktung ni minchan mui thaang ih arah jat hi. Marah mina ih phoh ano lah minchanka erah mina ah amadi uh etek chaan aphaan khui ni tong rumla.

My wiemy, żeśmy przeniesieni z śmierci do żywota, iż miłujemy braci; kto nie miłuje brata, zostaje w śmierci.

15 Marah mina ih hephoh heno miksuk ha erah mina ah mih tek haatte, eno sen ih ejat ehan mih tek haatte di lathoon roidong ah tajeeka ang ah. (aiōnios g166)

Każdy, co nienawidzi brata swego, mężobójcą jest; a wiecie, iż żaden mężobójca nie ma żywota wiecznego w sobie zostawającego. (aiōnios g166)

16 Minchan jat hi rah amah: Kristo ih heh teeteewah roidong ah seng raangtaan ih kota, erah likhiikkhiik seng eh uh sengphoh sengno raangtaan ih thing tongtheng!

Przez tośmy poznali miłość Bożą, iż on duszę swoję za nas położył; i myśmy powinni kłaść duszę za braci.

17 Seng changteng angli li ino sengphoh sengno ih timjih jamha erah etup ehi, ang abah uh neng suh tim uh takoke, erabah mamah ma jen chaang ih Rangte ah minchan ehang ngeh ah?

A kto by miał majętność świata tego i widziałby brata swego potrzebującego, a zawarłby wnętrzności swoje przed nim, jakoż w nim zostaje miłość Boża?

18 Nga sah loong, seng dowa minchan ah jengkhaap luulu nyia tiitwaan luulu nah nak toom ang ah, erah nang ih amiisak minchan ah toom ang ah sengre sengraang nawa ih jen noisok theng toom ang ah.

Dziateczki moje! nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.

19 Erah likhiikkhiik seng ah amiisak dabbi ngeh jat ih: seng loong Rangte ngathong nah rong tangtang jen ang ih.

A przez to poznajemy, iż z prawdy jesteśmy i przed nim uspokojemy serca nasze.

20 Sengthung sengtak ih seng loong mok dut haat heebah, seng ih ejat etheng sengthung sengtak nang ih Rangte ah elongthoon eno heh ih jirep roop jat ha.

Bo jeźliby nas potępiało serce nasze, daleko większy jest Bóg niż serce nasze i wie wszystko.

21 Erah raangtaan ih, mongnook joonte loong, sengthung sengtak ih seng asuh lamok damdak riibah, seng loong jinni tenchaan tenthun eje Rangte ngathong ni ah.

Najmilsi! jeźliby serce nasze nas nie potępiało, ufanie mamy ku Bogu;

22 Marah suhi, erah heh jin nawa echoh eli, mamah liidih seng ih heh jengdang ah ekap ehi eno heh thung punjih ah ere eli.

I o cokolwiek byśmy prosili, bierzemy od niego; bo przykazania jego chowamy i to, co się podoba przed obliczem jego, czynimy.

23 Heh jengdang ah langla, seng ih Jisu Kristo suh hanpi ih nyia seng jaachi nah Kristo ih baat tahe likhiikkhiik minchan mui theng.

A toć jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli imieniowi Syna jego, Jezusa Chrystusa, i miłowali jedni drugich, jako nam przykazał.

24 Marah mina ih Rangte jengdang ah echaat eha erah mina ah heh damdi roong tongla, eno Rangte uh heh damdi roong tongla. Mamah liidih marah Rangte ih koh tahe Chiiala rah ih jatthuk hali, Rangte ah seng damdi roongtong hala.

Bo kto chowa przykazania jego, w nim mieszka, a on też w nim; a przez to znamy, iż mieszka w nas, to jest z Ducha, którego nam dał.