မာကု 4
1 ၁ နောက်တဖန် အိုင်နားမှာ ဆုံးမဩဝါဒပေးတော်မူစဉ်တွင်၊ များစွာသောလူအပေါင်းတို့သည် အထံ တော်၌ စုဝေးကြသောကြောင့်၊ အိုင်တွင်လှေထဲသို့ဝင်၍ ထိုင်တော်မူ၏။ ပရိသတ်အပေါင်းတို့သည် အိုင်နား ကုန်းပေါ်မှာနေကြ၏။
อนนฺตรํ ส สมุทฺรตเฏ ปุนรุปเทษฺฏุํ ปฺราเรเภ, ตตสฺตตฺร พหุชนานำ สมาคมาตฺ ส สาคโรปริ เนากามารุหฺย สมุปวิษฺฏ: ; สรฺเวฺว โลกา: สมุทฺรกูเล ตสฺถุ: ฯ
ตทา ส ทฺฤษฺฏานฺตกถาภิ รฺพหูปทิษฺฏวานฺ อุปทิศํศฺจ กถิตวานฺ,
อวธานํ กุรุต, เอโก พีชวปฺตา พีชานิ วปฺตุํ คต: ;
4 ၄ အစေ့ကို ကြဲသည်တွင် အချို့သောအစေ့တို့သည် လမ်း၌ကျသဖြင့်၊ မိုဃ်းကောင်းကင်ငှက်တို့သည် လာ၍ ကောက်စားကြ၏။
วปนกาเล กิยนฺติ พีชานิ มารฺคปาเศฺว ปติตานิ, ตต อากาศียปกฺษิณ เอตฺย ตานิ จขาทุ: ฯ
5 ၅ အချို့သောအစေ့တို့သည် မြေနည်း၍ ကျောက်ပေါများသောအရပ်၌ ကျသဖြင့်၊ မြေတိမ်သောကြောင့် ချက်ခြင်းအပင်ပေါက်သော်လည်း၊
กิยนฺติ พีชานิ สฺวลฺปมฺฤตฺติกาวตฺปาษาณภูเมา ปติตานิ ตานิ มฺฤโทลฺปตฺวาตฺ ศีฆฺรมงฺกุริตานิ;
กินฺตูทิเต สูรฺเยฺย ทคฺธานิ ตถา มูลาโน นาโธคตตฺวาตฺ ศุษฺกาณิ จฯ
7 ၇ အချို့သောအစေ့တို့သည် ဆူးပင်တို့တွင် ကျသဖြင့်၊ ဆူးပင်တို့သည် ကြီးပွား၍ ညှဉ်းဆဲသောကြောင့် အသီးမသီးကြ။
กิยนฺติ พีชานิ กณฺฏกิวนมเธฺย ปติตานิ ตต: กณฺฏกานิ สํวฺฤทฺวฺย ตานิ ชคฺรสุสฺตานิ น จ ผลิตานิฯ
8 ၈ အချို့သောအစေ့တို့သည် ကောင်းသောမြေ၌ ကျသဖြင့်၊ အပင်ပေါက်၍ ကြီးပွားလျက် အဆသုံးဆယ်၊ အဆခြောက်ဆယ်၊ အဆတရာပွားများ၍ အသီးသီးကြ၏။
ตถา กิยนฺติ พีชานฺยุตฺตมภูเมา ปติตานิ ตานิ สํวฺฤทฺวฺย ผลานฺยุตฺปาทิตานิ กิยนฺติ พีชานิ ตฺรึศทฺคุณานิ กิยนฺติ ษษฺฏิคุณานิ กิยนฺติ ศตคุณานิ ผลานิ ผลิตวนฺติฯ
อถ ส ตานวทตฺ ยสฺย โศฺรตุํ กรฺเณา สฺต: ส ศฺฤโณตุฯ
10 ၁၀ ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်၌ ရှိတော်မူသောအခါ တကျိပ်နှစ်ပါးသောသူတို့နှင့် အခြံအရံတော်တို့သည် ထို ဥပမာကို မေးမြန်းကြလျှင်၊
ตทนนฺตรํ นิรฺชนสมเย ตตฺสงฺคิโน ทฺวาทศศิษฺยาศฺจ ตํ ตทฺทฺฤษฺฏานฺตวากฺยสฺยารฺถํ ปปฺรจฺฉุ: ฯ
ตทา ส ตานุทิตวานฺ อีศฺวรราชฺยสฺย นิคูฒวากฺยํ โพทฺธุํ ยุษฺมากมธิกาโร'สฺติ;
12 ၁၂ ပြင်၌ရှိသော ထိုသူတို့မူကား၊ မြင်လျက်ပင် အာရုံမပြုဘဲမြင်၍၊ ကြားလျက်ပင် အနက်ကို နားမလည် ဘဲ ကြားသဖြင့်၊ သူတို့အကျင့်မပြောင်းလဲ၊ အပြစ်မလွှတ်ရသည်တိုင်အောင် သူတို့အား ဟောသမျှကို ဥပမာ အားဖြင့် ဟောရ၏။
กินฺตุ เย วหิรฺภูตา: "เต ปศฺยนฺต: ปศฺยนฺติ กินฺตุ น ชานนฺติ, ศฺฤณฺวนฺต: ศฺฤณฺวนฺติ กินฺตุ น พุธฺยนฺเต, เจตฺไต รฺมน: สุ กทาปิ ปริวรฺตฺติเตษุ เตษำ ปาปานฺยโมจยิษฺยนฺต," อโตเหโตสฺตานฺ ปฺรติ ทฺฤษฺฏานฺไตเรว ตานิ มยา กถิตานิฯ
อถ ส กถิตวานฺ ยูยํ กิเมตทฺ ทฺฤษฺฏานฺตวากฺยํ น พุธฺยเธฺว? ตรฺหิ กถํ สรฺวฺวานฺ ทฺฤษฺฏานฺตาน โภตฺสฺยเธฺว?
พีชวปฺตา วากฺยรูปาณิ พีชานิ วปติ;
15 ၁၅ တရားစကားကို လမ်း၌ကြဲခြင်း၊ အကြောင်းအရာကား၊ တရားစကားကို ကြားသည်ရှိသော်၊ စာတန် သည် ချက်ခြင်းလာ၍ နှလုံး၌ကြဲသော တရားစကားကို နှုတ်ယူတတ်သည်ဟု ဆိုလိုသတည်း။
ตตฺร เย เย โลกา วากฺยํ ศฺฤณฺวนฺติ, กินฺตุ ศฺรุตมาตฺราตฺ ไศตานฺ ศีฆฺรมาคตฺย เตษำ มน: สูปฺตานิ ตานิ วากฺยรูปาณิ พีชานฺยปนยติ เตอว อุปฺตพีชมารฺคปารฺเศฺวสฺวรูปา: ฯ
16 ၁၆ ကျောက်ပေါသောအရပ်၌ ကြဲခြင်းအကြောင်းအရာကား၊ တရားစကားကိုကြား၍ ဝမ်းမြောက်သော စိတ်နှင့်ချက်ခြင်းခံယူသော်လည်း၊
เย ชนา วากฺยํ ศฺรุตฺวา สหสา ปรมานนฺเทน คฺฤหฺลนฺติ, กินฺตุ หฺฤทิ ไสฺถรฺยฺยาภาวาตฺ กิญฺจิตฺ กาลมาตฺรํ ติษฺฐนฺติ ตตฺปศฺจาตฺ ตทฺวากฺยเหโต:
17 ၁၇ စိတ်နှလုံး၌ အမြစ်မစွဲခဏသာ တည်သဖြင့် တရားစကားကြောင့် အမှုအခင်းနှင့် ညှဉ်းဆဲခြင်းကို ခံရ သောအခါ ချက်ခြင်းဖောက်ပြန်တတ်သည်ဟု ဆိုလိုသတည်း။
กุตฺรจิตฺ เกฺลเศ อุปทฺรเว วา สมุปสฺถิเต ตไทว วิฆฺนํ ปฺราปฺนุวนฺติ เตอว อุปฺตพีชปาษาณภูมิสฺวรูปา: ฯ
เย ชนา: กถำ ศฺฤณฺวนฺติ กินฺตุ สำสาริกี จินฺตา ธนภฺรานฺติ รฺวิษยโลภศฺจ เอเต สรฺเวฺว อุปสฺถาย ตำ กถำ คฺรสนฺติ ตต: มา วิผลา ภวติ (aiōn g165)
19 ၁၉ လောကီအမှု၌စိုးရိမ်ခြင်း၊ စည်းစိမ်ဥစ္စာ၏ လှည့်စားခြင်း၊ ကြွင်းသောအရာကို တပ်မက်ခြင်းစိတ် တို့ သည် တရားစကားကို လွှမ်းမိုးညှဉ်းဆဲတတ်သောကြောင့် အသီးမသီးနိုင်ဟု ဆိုလိုသတည်း။ (aiōn g165)
เตอว อุปฺตพีชสกณฺฏกภูมิสฺวรูปา: ฯ
20 ၂၀ ကောင်းသောမြေ၌ ကြဲခြင်းအကြောင်းအရာကား၊ တရားစကားကို ကြား၍ခံယူသဖြင့်၊ အဆသုံးဆယ်၊ အဆခြောက်ဆယ်၊ အဆတရာပွားများ၍ အသီးသီးတတ်သည်ဟု ဆိုလိုသတည်း။
เย ชนา วากฺยํ ศฺรุตฺวา คฺฤหฺลนฺติ เตษำ กสฺย วา ตฺรึศทฺคุณานิ กสฺย วา ษษฺฏิคุณานิ กสฺย วา ศตคุณานิ ผลานิ ภวนฺติ เตอว อุปฺตพีโชรฺวฺวรภูมิสฺวรูปา: ฯ
21 ၂၁ ထိုမှတပါး ဆီမီးကို ဆီမီးခုံပေါ်မှာမတင်၊ တောင်းဇလားအောက်၊ ခုတင်အောက်၌ ဖုံးထားခြင်းငှါ ယူခဲ့ သလော။
ตทา โส'ปรมปิ กถิตวานฺ โกปิ ชโน ทีปาธารํ ปริตฺยชฺย โทฺรณสฺยาธ: ขฏฺวายา อเธ วา สฺถาปยิตุํ ทีปมานยติ กึ?
อโตเหโต รฺยนฺน ปฺรกาศยิษฺยเต ตาทฺฤคฺ ลุกฺกายิตํ กิมปิ วสฺตุ นาสฺติ; ยทฺ วฺยกฺตํ น ภวิษฺยติ ตาทฺฤศํ คุปฺตํ กิมปิ วสฺตุ นาสฺติฯ
ยสฺย โศฺรตุํ กรฺเณา สฺต: ส ศฺฤโณตุฯ
24 ၂၄ ထိုမှတပါး သင်တို့သည် အဘယ်သို့ကြားနာရသည်ကို သတိပြုကြလော့။ အကြင်ချိန်၊ တင်းပမာဏနှင့် သင်တို့သည် သူတပါးအား ပေး၏။ ထိုပမာဏအတိုင်း ကိုယ်တိုင်ခံရကြမည်။
อปรมปิ กถิตวานฺ ยูยํ ยทฺ ยทฺ วากฺยํ ศฺฤณุถ ตตฺร สาวธานา ภวต, ยโต ยูยํ เยน ปริมาเณน ปริมาถ เตไนว ปริมาเณน ยุษฺมทรฺถมปิ ปริมาสฺยเต; โศฺรตาโร ยูยํ ยุษฺมภฺยมธิกํ ทาสฺยเตฯ
ยสฺยาศฺรเย วรฺทฺธเต ตไสฺม อปรมปิ ทาสฺยเต, กินฺตุ ยสฺยาศฺรเย น วรฺทฺธเต ตสฺย ยตฺ กิญฺจิทสฺติ ตทปิ ตสฺมานฺ เนษฺยเตฯ
อนนฺตรํ ส กถิตวานฺ เอโก โลก: เกฺษเตฺร พีชานฺยุปฺตฺวา
27 ၂၇ ညဉ့်၊ နေ့၊ အိပ်လျက် ၊ နိုးလျက်နေသော်လည်း အပင်ပေါက်၍ ကြီးပွားသည်နှင့် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံ တော်တူ၏။
ชาครณนิทฺราภฺยำ ทิวานิศํ คมยติ, ปรนฺตุ ตทฺวีชํ ตสฺยาชฺญาตรูเปณางฺกุรยติ วรฺทฺธเต จ;
28 ၂၈ မြေကြီးသည် မိမိအလိုအလျောက်အသီးကိုသီးစေ၍ ရှေ့ဦးစွာ အညှောက်၊ ထိုနောက်အနှံ၊ ထိုနောက် အနှံထဲမှာ အောင်မာသောအဆန်ကို ဖြစ်စေတတ်၏။
ยโตเหโต: ปฺรถมต: ปตฺราณิ ตต: ปรํ กณิศานิ ตตฺปศฺจาตฺ กณิศปูรฺณานิ ศสฺยานิ ภูมิ: สฺวยมุตฺปาทยติ;
29 ၂၉ အသီးမှည့်၍ ရိတ်ချိန်ရောက်သောအခါ၊ လယ်ရှင်သည် မဆိုင်းမလင့်၊ တံစဉ်နှင့် ရိတ်စေတတ် သည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။
กินฺตุ ผเลษุ ปกฺเกษุ ศสฺยจฺเฉทนกาลํ ชฺญาตฺวา ส ตตฺกฺษณํ ศสฺยานิ ฉินตฺติ, อเนน ตุลฺยมีศฺวรราชฺยํฯ
30 ၃၀ ထိုမှတပါး ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်ကို အဘယ်သို့ပုံပြရအံ့နည်း။ အဘယ်ဥပမာနှင့် ခိုင်းနှိုင်းရအံ့ နည်းဟူမူကား၊
ปุน: โส'กถยทฺ อีศฺวรราชฺยํ เกน สมํ? เกน วสฺตุนา สห วา ตทุปมาสฺยามิ?
31 ၃၁ မုန်ညင်းစေ့နှင့်တူ၏။ မုန်ညင်းစေ့သည် မြေ၌စိုက်သောအခါ မြေ၌ရှိသော အစေ့တကာတို့ထက် ငယ် သော်လည်း၊ စိုက်ပြီးမှ အပင်ပေါက်၍၊
ตตฺ สรฺษไปเกน ตุลฺยํ ยโต มฺฤทิ วปนกาเล สรฺษปพีชํ สรฺวฺวปฺฤถิวีสฺถพีชาตฺ กฺษุทฺรํ
32 ၃၂ မြက်ပင်တကာတို့ထက် ကြီးပွားသဖြင့်၊ မိုဃ်းကောင်းကင်ငှက်တို့သည် အရိပ်ခို၍ နားနေလောက် သော အကိုင်းအခက်ကြီးတို့ကိုဖြစ်စေတတ်သည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။
กินฺตุ วปนาตฺ ปรมฺ องฺกุรยิตฺวา สรฺวฺวศากาทฺ พฺฤหทฺ ภวติ, ตสฺย พฺฤหตฺย: ศาขาศฺจ ชายนฺเต ตตสฺตจฺฉายำ ปกฺษิณ อาศฺรยนฺเตฯ
33 ၃၃ ထိုသို့သော ဥပမာစကားများအားဖြင့် ကိုယ်တော်သည် ပရိသတ်များနားထောင်နိုင်သည်အတိုင်း တရားဟောတော်မူ၏။
อิตฺถํ เตษำ โพธานุรูปํ โส'เนกทฺฤษฺฏานฺไตสฺตานุปทิษฺฏวานฺ,
34 ၃၄ ဥပမာကင်း၍ ဟောပြောတော်မမူ။ ရှိသမျှသောအရာတို့ကို ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်၌ တပည့်တော်တို့ အား ဖွင့်ပြတော်မူ၏။
ทฺฤษฺฏานฺตํ วินา กามปิ กถำ เตโภฺย น กถิตวานฺ ปศฺจานฺ นิรฺชเน ส ศิษฺยานฺ สรฺวฺวทฺฤษฺฏานฺตารฺถํ โพธิตวานฺฯ
ตทฺทินสฺย สนฺธฺยายำ ส เตโภฺย'กถยทฺ อาคจฺฉต วยํ ปารํ ยามฯ
36 ၃၆ တပည့်တော်တို့သည် လူစုဝေးရာမှထွက်၍ လှေပေါ်၌ရှိနှင့်သော ကိုယ်တော်ပါလျက် သွားကြ၏။ အခြားလှေတို့လည်း ပါသေး၏။
ตทา เต โลกานฺ วิสฺฤชฺย ตมวิลมฺพํ คฺฤหีตฺวา เนากยา ปฺรตสฺถิเร; อปรา อปิ นาวสฺตยา สห สฺถิตา: ฯ
37 ၃၇ ထိုအခါ ပြင်းစွာသောမိုဃ်းသက်မုန်တိုင်းဖြစ်၍ လှိုင်းတံပိုးခတ်သောကြောင့် လှေသည် ရေနှင့် ပြည့် လေ၏။
ตต: ปรํ มหาฌญฺภฺศคมาตฺ เนา โรฺทลายมานา ตรงฺเคณ ชไล: ปูรฺณาภวจฺจฯ
38 ၃၈ ကိုယ်တော်သည် ပဲ့၌ ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ကျိန်းစက်၍နေတော်မူ၏။ တပည့်တော်တို့သည် ကိုယ်တော် ကို နှိုးပြီးမှ၊ အရှင်ဘုရား၊ အကျွန်ုပ်တို့သည်ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်သည်ကို လျစ်လျူသောစိတ်ရှိတော်မူ သ လောဟု လျှောက်ကြသော်၊
ตทา ส เนากาจศฺจาทฺภาเค อุปธาเน ศิโร นิธาย นิทฺริต อาสีตฺ ตตเสฺต ตํ ชาครยิตฺวา ชคทุ: , เห ปฺรโภ, อสฺมากํ ปฺราณา ยานฺติ กิมตฺร ภวตศฺจินฺตา นาสฺติ?
39 ၃၉ ကိုယ်တော်သည် ထ၍ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်ဝပ်စွာ နေဟုလေနှင့် ပင်လယ်ကို ဆုံးမတော်မူသဖြင့် လေသည် ငြိမ်၍ အလွန်သာယာလေ၏။
ตทา ส อุตฺถาย วายุํ ตรฺชิตวานฺ สมุทฺรญฺโจกฺตวานฺ ศานฺต: สุสฺถิรศฺจ ภว; ตโต วาเยา นิวฺฤตฺเต'พฺธิรฺนิสฺตรงฺโคภูตฺฯ
40 ၄၀ ကိုယ်တော်ကလည်း၊ သင်တို့သည် အဘယ်ကြောင့် ဤမျှလောက်ကြောက်တတ်သနည်း။ အဘယ် ကြောင့် ယုံကြည်ခြင်းစိတ်နှင့် ကင်းသနည်းဟု မေးတော်မူလျှင်၊
ตทา ส ตานุวาจ ยูยํ กุต เอตาทฺฤกฺศงฺกากุลา ภวต? กึ โว วิศฺวาโส นาสฺติ?
41 ၄၁ သူတို့သည် အလွန်ကြောက်ရွံ့၍ ဤသူကား အဘယ်သို့သောသူနည်း။ လေနှင့် ပင်လယ်သည် သူ၏ စကားကို နားထောင်ပါသည်တကားဟု အချင်းချင်းပြောဆိုကြ၏။
ตสฺมาตฺเต'ตีวภีตา: ปรสฺปรํ วกฺตุมาเรภิเร, อโห วายุ: สินฺธุศฺจาสฺย นิเทศคฺราหิเณา กีทฺฤคยํ มนุช: ฯ
