Waiata 104

1 Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.

Halleluja! Loof Jahweh, mijn ziel: Jahweh, mijn God, hoog zijt Gij verheven! Gij hebt U met glorie en luister omkleed,

2 E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.

En hult U in het licht als een mantel; Gij spant de hemelen uit als een tent,

3 E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.

En legt op de wateren uw opperzalen. Gij maakt van de wolken uw wagen, Zweeft op de vleugels van de wind;

4 E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.

Stelt de stormen aan tot uw boden, Laaiend vuur tot uw knechten.

5 Nana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.

Gij hebt de aarde op haar pijlers gegrond, Zodat ze voor eeuwig niet wankelt.

6 Nau ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.

De Oceaan bedekte haar als een kleed, Nog boven de bergen stonden de wateren:

7 Rere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;

Maar ze namen de vlucht voor uw dreigen, Rilden van angst voor de stem van uw donder;

8 Puke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.

Toen rezen de bergen, en zonken de dalen Op de plaats, die Gij hun hadt bestemd.

9 Kua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.

Gij hebt ze grenzen gesteld, die ze niet overschreden, Ze mochten niet meer de aarde bedekken;

10 Nana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.

Gij zendt de bronnen in de dalen, En tussen de bergen stromen ze voort;

11 Hei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.

Ze laven al de wilde dieren, En de woudezel lest er zijn dorst;

12 Kei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.

Daar nestelen de vogels uit de lucht, En fluiten er tussen de struiken.

13 He mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.

Uit uw zalen drenkt Gij de bergen, Door het sap van uw nevel wordt de aarde verzadigd;

14 Ko ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;

Gij laat voor het vee het gras ontspruiten, En het groen voor wat de mensen dient. Gij roept het graan uit de aarde te voorschijn,

15 He waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.

En de wijn, die het hart van de mensen verheugt; Olie, om het gelaat te doen glanzen, Brood, dat het hart van de mensen verkwikt.

16 Ki tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.

Jahweh’s bomen drinken zich vol, De Libanon-ceders, die Hij heeft geplant:

17 Hanga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.

Waar de vogels zich nestelen, In wier toppen de ooievaar woont.

18 Hei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.

De hoogste bergen zijn voor de gemzen, De klippen een schuilplaats voor bokken.

19 I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.

Gij schiept de maan, om de tijd te bepalen, De zon weet, wanneer ze onder moet gaan.

20 Ko koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.

Maakt Gij het donker, dan wordt het nacht, En sluipen de wilde beesten rond,

21 Ko nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.

Brullen de leeuwen om buit, En vragen God om hun voedsel.

22 Ko te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.

De zon gaat op: ze kruipen weg, En leggen zich neer in hun holen;

23 Ko te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.

Maar de mens tijgt aan zijn werk, En aan zijn arbeid tot aan de avond.

24 Ano te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.

Hoe ontzaglijk zijn uw werken, o Jahweh: Gij hebt ze allen met wijsheid gewrocht! De aarde is vol van uw schepselen,

25 Kei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.

Niet minder de zee; Die is groot en geweldig, En het wemelt daarin zonder tal: Beesten, kleine en grote,

26 Kei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.

Monsters trekken er door, Liwjatan dien Gij hebt geschapen, Om er mede te spelen.

27 E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.

Allen zien naar U uit, Om voedsel, elk op zijn tijd.

28 Ko tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.

Geeft Gij het: ze eten het op; Gij opent uw hand: ze worden van het goede verzadigd.

29 Ko te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.

Maar verbergt Gij uw aanschijn: Ze verstarren van schrik; Gij ontneemt hun de adem: Ze sterven en keren terug tot hun stof.

30 Ko tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.

Maar Gij zendt weer uw geest: en ze worden geschapen, En Gij vernieuwt het aanschijn der aarde!

31 Kia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:

Eeuwig dure de glorie van Jahweh, En blijve Jahweh Zich in zijn werken verheugen;

32 Tana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.

Hij, die de aarde beziet: en ze beeft; Die de bergen aanraakt: ze roken!

33 Ka waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.

Heel mijn leven zal ik zingen voor Jahweh, Mijn God blijven loven, zolang ik besta!

34 Kia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.

Moge mijn zang Hèm behagen, En ìk mij in Jahweh verblijden;

35 Kia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.

Maar mogen de zondaars van de aarde verdwijnen, En de goddelozen niet blijven bestaan! Loof Jahweh, mijn ziel!