Hopa 6

1 Na ka whakautu a Hopa, ka mea,

Respondens autem Iob, dixit:

2 Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!

Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera.

3 Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.

Quasi arena maris hæc gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena:

4 Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.

Quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me.

5 E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?

Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?

6 E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?

Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem?

7 Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.

Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc præ angustia, cibi mei sunt.

8 Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!

Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus?

9 Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!

Et qui cœpit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me?

10 Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.

Et hæc mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.

11 He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?

Quæ est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?

12 He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?

Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.

13 Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?

Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.

14 Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.

Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.

15 He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,

Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.

16 Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.

Qui timent pruinam, irruet super eos nix.

17 I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.

Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerit, solventur de loco suo.

18 Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.

Involutæ sunt semitæ gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt.

19 Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.

Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.

20 Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.

Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.

21 Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.

Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis.

22 I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?

Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?

23 I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?

Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?

24 Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.

Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me.

25 Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?

Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?

26 E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.

Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.

27 Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.

Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.

28 Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.

Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar.

29 Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.

Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate.

30 He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?

Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.