ഇയ്യോബ് 29
Y VOLVIÓ Job á tomar su propósito, y dijo:
2 ൨ “അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ ദൈവം എന്നെ പരിപാലിച്ച നാളുകളിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
¡Quién me tornase como en los meses pasados, como en los días que Dios me guardaba,
3 ൩ അന്ന് അവിടുത്തെ ദീപം എന്റെ തലയ്ക്കുമീതെ പ്രകാശിച്ചു; അവിടുത്തെ വെളിച്ചത്താൽ ഞാൻ ഇരുട്ടിൽകൂടി നടന്നു.
Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, á la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
Como fué en los días de mi mocedad, cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;
5 ൫ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
Cuando aun el Omnipotente estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí;
Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite!
7 ൭ ഞാൻ പുറപ്പെട്ട് പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള പടിവാതില്ക്കൽ ചെന്നു. വിശാലസ്ഥലത്ത് എന്റെ ഇരിപ്പിടം വയ്ക്കുമ്പോൾ
Cuando salía á la puerta á juicio, y en la plaza hacía preparar mi asiento,
Los mozos me veían, y se escondían; y los viejos se levantaban, y estaban en pie;
Los príncipes detenían sus palabras, ponían la mano sobre su boca;
La voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba á su paladar:
Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio:
Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
13 ൧൩ നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേൽ വന്നു; വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ സന്തോഷംകൊണ്ട് ആലപിക്കുമാറാക്കി.
La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; y al corazón de la viuda daba alegría.
14 ൧൪ ഞാൻ നീതിയെ ധരിച്ചു; അത് എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു; എന്റെ ന്യായം ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.
Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; y mi toca era juicio.
Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
A los menesterosos era padre; y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:
Y quebraba los colmillos del inicuo, y de sus dientes hacía soltar la presa.
Y decía yo: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, y en mis ramas permanecía el rocío.
20 ൨൦ എന്റെ മഹത്വം എന്നിൽ പച്ചയായിരിക്കുന്നു; എന്റെ വില്ല് എന്റെ കയ്യിൽ പുതിയതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
Mi honra se renovaba en mí, y mi arco se corroboraba en mi mano.
Oíanme, y esperaban; y callaban á mi consejo.
Tras mi palabra no replicaban, y mi razón destilaba sobre ellos.
Y esperábanme como á la lluvia, y abrían su boca [como] á la lluvia tardía.
24 ൨൪ അവർ പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി; എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവർ തള്ളിക്കളയുകയുമില്ല.
Si me reía con ellos, no lo creían: y no abatían la luz de mi rostro.
25 ൨൫ ഞാൻ അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത് തലവനായി ഇരിക്കും; സൈന്യസമേതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാൻ വസിക്കും.
Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; y moraba como rey en el ejército, como el que consuela llorosos.
