< Joba 9 >

1 Aa hoe ty natoi’ Iobe:
Job respondió:
2 Toe apotako ty hatò izay: fe aia te ho to añatrefan’ Añahare ondatio?
“¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?
3 Naho teo ty nipay hifandietse ama’e, tsy ho toiñe’e indraik’ ami’ty arivo.
Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.
4 Mahihitse añ’Arofo, fatratse an-kaozarañe, ia ty nanjehatse ama’e tsy aman-joy?
Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.
5 Aveve’e o vohitseo, tsy apota’ iareo te avali-hoho’e an-kaviñerañe.
“Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.
6 Akofikofi’e tsy an-toe’e ty tane toy, le mitroetroe o faha’eo;
Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.
7 Lilie’e tsy hanjirike i àndroy, agobo’e o vasiañeo;
Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.
8 Ie avao ty namelatse o likerañeo, naho mandialia o onjan-driakeo;
Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.
9 Ie ty nañoreñe i Arktorose naho i Telo-milahatsey, i Bode naho i Koto-kede atimoy.
Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.
10 Ie i manao halatsàñe tsy onim-biribiriy, raha tsitantane tsy taka-voliliy.
Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.
11 Ie miary amako, tsy ho treako: Naho ihelaña’e tsy ho rendreko.
“Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.
12 Ie mandrirotse, ia ty hisebañe. Hanoa’ ia ty hoe, Ino o anoe’oo?
Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?
13 Tsy hampolin’ Añahare ty haviñera’e; mitsolofìñe ama’e ka o mpañimba’ i Rahabeo.
Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.
14 Akore arè ty hahatoiñako aze, ty hijoboñe o volañe hitaroñakoo;
“Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!
15 Ndra te to i ahikoy, tsy ho nahatoiñe; ho nihalalieko tretre i Mpizakakoy.
Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.
16 Naho nikanjy raho vaho nanoiñe ahiko re, tsy ho niantofako te nihaoñe’e ty feoko.
Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.
17 Vinonotrobo’e an-tio-bey raho, indrae’e tsy amam-poto’e o ferekoo.
“Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.
18 Tsy hapo’e hikofòke raho, te mone atsafe’e afero;
No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.
19 Ty amo haozarañeo, Inao! Ie ty Maozatse! Le ty hatò: Ia ty hifamotoañe ama’e?
Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?
20 Naho naniom-batan-draho, ho nanisý ahy ty vavako; ndra t’ie tsy an-kila, ho tsarae’e te mengoke.
Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.
21 Malio tahin-draho, tsy haoñe’ ty troko, ho farieko ty fiaiko;
¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!
22 Toe raike iaby avao: aa hoe raho: Songa rotsahe’e ty mahity naho ty lo-tsereke.
Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.
23 Naho manjamañe aniany ty angorosy, le kizahe’e ty famoeañ’ay o vañoñeo.
Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.
24 Ie atolots’an-taña’ o lo-tserekeo ty tane, le takone’e ty lahara’ o mpizakao; aa naho tsy ie, le ia ka?
La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?
25 Masìka te amo mpanao tsikiaviavio o androkoo, mihelañe tsy ahaisahan-kasoa.
Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.
26 Mitsiritsioke hoe lakam-bezo, hoe tsimalaho mañao-tsindroke.
Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.
27 Aa naho nanao ty hoe raho, handikofako i halalikoy, hapoko ty tareheko lonjetse toy, vaho hisomilake;
“Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,
28 Ihembañako o fanaintaiñakoo, apotako t’ie tsy ho haha’o;
seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.
29 Aa kanao atao lo-tsereke raho; ino ty ifanehafako tsy vente’e?
Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?
30 Naho miandro an-dranom-panala, naho kotriñeko an-tsokay o tañakoo;
¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,
31 Mbe hagodo’o an-davak’ ao, vaho halaim-bintañe ahy o sikikoo.
me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!
32 Toe tsy ondaty manahak’ ahy re hahatoiñako, t’ie hifañatrek’ an-jaka.
Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.
33 Tsy amam-pañalañalañe ty añivo’ay ao, ze mete ho nanazok’ anay roroe.
Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!
34 Ehe te hasita’e amako i kobai’ey, vaho tsy hampangebahebak’ ahy i fañeveñañe ama’ey;
¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!
35 Le ho nivolan-draho, vaho tsy ho nianifañe ama’e; fa toe tsy zay ty an-troko ao.
Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”

< Joba 9 >