Joba 6

1 Nanoiñe amy zao t’Iobe:

Ijob respondis kaj diris:

2 Ee te linanja o ha’emberakoo, vaho natrao-fipoke am-balantsy ao o ha’ampohekoo!

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

3 Fa ho nandikoatse ty lanja’ ze kila faseñe an-driak’ ao: Aa le nitsoretoke t’ie nivolañe.

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

4 Fa amako ao o ana-pale’ i El-Sadaio; inome’ ty troko ty vore’e; miatreatre ahiko o harevendreveñan’ Añahareo.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

5 Mitreñe hao ty borìke ly t’ie amañ’ahetse, ke mirohake hao ty añombe ambone’ i hane’ey?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

6 Ho kamaeñe tsy aman-tsira hao t’ie nàmoñe? mafiry hao ty tapotin’atoly?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

7 Ifoneñan-troko ty hitsopeke; hoe lintseñe t’ie siloke.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

8 Ehe te niazoko i halalikoy; te hatolon’Añahare i salalaekoy,

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

9 ee te ho non’ Añahare ty handemok’ ahiko, te ho hahà’e ty fità’e hañitoa’e ahy!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

10 Zao ty ho nañohò ahiko; hahavontitirako tsy aman-tretrè ty fanaintaiñañe; te tsy niliereko ty nafè’ i Masiñey.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

11 Aia ty haozarako te hitamà? Inoñe ty ho figadoñako, t’ie hahaliñe?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

12 Haozaram-bato hao ty hafatrarako? Torisike hao ty sandriko?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

13 Hera tsy amako ty fañimbàñe ahiko, ke nasiotse amako ty famotsorañe?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

14 Mañeva ho ferenaiñan-drañe’e ty mpisotry, ndra te napo’e ty fañeveñañe amy El-Sadai.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

15 Manao hakalitahan-torahañe amako o rañekoo, hoe saka misorotombake vaho mimosaoñe,

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

16 ie angonkòña’ i ranon-kavandray, naho am-pietaham-panala.

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

17 Ie matrovoke le mianjiñe, ie faosa vaho mimiañe an-toe’e.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

18 Miolakolak’ am-pañaveloañe iereo, mb’an-kakoahañe mb’eo vaho mimeatse.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

19 Nipaia’ o mpivovotse boak’ i Temào, nitamà’ o mpitavea’ i Sebào.

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

20 Nilonjetse t’ie nahatoky; nitangòke te nipok’eo.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

21 Toe manahake zay nahareo henaneo; oni’ areo ty hekoheko le miriatsandriñe.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

22 Nanao ty hoe vi’raho? Añendeso, ndra, Itambezo am-bokàñe amo vara’ areoo

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

23 Ehe, ampipolitiro am-pitàn-drafelahy, ke: Jebaño am-pità’ o fanalolahio ty fiaiko?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

24 Anaro raho, le hitsiñe; atoro ahy ty nandilarako.

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

25 Toe mahasibeke ty saontsy to! Fe inoñe ty ho toiñe’ ty fifanoitoi’areo?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

26 Ke te o reha’oo ro vente’e vaho tioke avao ty lañonam-pamoe’ piaiñe?

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

27 Eka, ndra iambotraha’ areo ty bode-rae vaho haletake ty rañetse.

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

28 Ehe henteo henaneo, hera mpandañitse añ’atrefa’ areo raho.

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

29 Mibalintoàña, le ko mandilatse; Eka mifosera, fa vantañe o ahikoo.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

30 Manan-tahy hao ty lelako? Tsy apota’ ty lañilañiko hao ty hankàñe?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?