< 2 Tantara 8 >

1 Ie añe ty roapolo taoñe namboare’ i Selomò i anjomba’ Iehovày naho i an­jomba’ey,
Al cabo de veinte años, cuando Salomón había construido el templo del Señor y un palacio para sí mismo,
2 le namboare’e o rova natolo’ i Korame azeo vaho nampimoneñe’e ao o ana’ Israeleo.
Reconstruyó las ciudades que Hiram le había dado, haciendo que los hijos de Israel se establecieran allí.
3 Nimb’e Kamate-tsobà mb’eo t’i Selo­mò nandrekets’ aze.
Y Salomón fue a Hamat-soba y la tomó.
4 Le namboare’e i Tadmore am-patrambeiy vaho namboare’e e Kamate ao o rova fihajañe iabio.
También reconstruye Tadmor en el desierto, y de todas las ruinas de Hamat;
5 Namboare’e ka ty Bete-Korone ambone naho i Bete-korone ambane; rova fatratse, reketse kijoly naho lalambey vaho sikadañe;
Y de Beth-horon, las ciudades más altas y las más bajas, amuralladas, con paredes, puertas y barras;
6 naho i Baalate naho ze hene rova-pihaja’ i Selomòo naho o fonga rovan-tsarete’eo naho o rova’ o mpiningi’eo naho ze he’e namboare’e an-tsatrin-tro’e e Ierosalaime ao naho e Lebanone añe vaho amo hene tanem-pifehea’eo.
Y de Baalat, y todos los pueblos de tiendas que Salomón tenía, y las ciudades donde guardaba sus carros de guerra y sus caballeros, y todo lo que tenía el placer de poner en Jerusalén y en el Líbano y en toda la tierra bajo su mando.
7 Le ze hene ondaty nisisa amo nte-Kiteo naho amo nte-Amoreo naho amo nte-Perizeo naho amo nte-Kiveo naho amo nte-Iebosio, o tsy nte-Israeleo,
En cuanto al resto de los hititas, amorreos, ferezeos, heveos y los jebuseos, que no eran de Israel:
8 o sehangan’ ana’ iareo amy taney nisisa tsy nimongore’ o ana’ Israeleo, le nampijinie’ i Se­lo­mò rorotse pake henàne.
Sus hombres que todavía vivían en la tierra, y a quienes los hijos de Israel no habían puesto fin, estos, Salomón los hizo tributarios, como se hace hasta hoy;
9 Fe naho o ana’ Israeleo, tsy nanoe’ i Selomò mpitoroñe amo fitoloña’eo, fa nilahindefoñe naho mpifehem-pifeleke naho mpifele-tsarete’e vaho mpiningi-tsarete’e.
Pero Salomón no hizo uso de los hijos de Israel como siervos para su trabajo; eran hombres de guerra, sus jefes y sus capitanes, y capitanes de sus carros de guerra y sus jinetes.
10 Ie o mpiaolom-pifehe’ i Selomòo, ty roanjato-tsi-limampolo mpifeleke ondatio.
Y estos eran los principales hombres en autoridad que tenía el rey Salomón: doscientos cincuenta de ellos, en autoridad sobre el pueblo.
11 Le nampionjone’ i Selomò boak’ an-drova’ i Davide ao i anak’ ampela’ i Paròy mb’amy anjomba niranjie’e ho azey; ami’ty saontsi’e ty hoe: Tsy himo­neñe añ’ anjomba’ i Davide mpanjaka’ Israeley ty tañanjombako, amy te masiñe ty toetse nivotraha’ i vata’ Iehovày.
Entonces Salomón hizo subir a la hija de Faraón de la ciudad de David a la casa que él había hecho para ella; porque él dijo: No permitiré que mi esposa viva en la casa de David, rey de Israel, porque los lugares donde el cofre del pacto ha venido son santos.
12 Le nañenga soroñe am’ Iehovà amy kitreli’ Iehovày t’i Selomò, i niranjie’e aolo’ i lavarangaiy;
Entonces Salomón hizo holocaustos al SEÑOR sobre el altar del Señor, que él había puesto delante del pórtico;
13 nañenga boak’ andro re ty amy lili’ i àndroy, ty amy lili’ i Mosèy, le amo Sabatao naho amo pea-bolañeo naho amo andro namantañañe in-telo boa-taoñeo, i sabadida-mofo tsy aman-dalivaiy naho i sabadidan-kereñandroy vaho i sabadi­dan-kibohotsey.
Ofreciendo todos los días lo que Moisés había ordenado, en los sábados y en la luna nueva y en las fiestas regulares tres veces al año, es decir, en la fiesta del pan sin levadura, la fiesta de las semanas y la fiesta de los tabernáculos.
14 Tinendre’e ty amy fañè’ i Davide rae’ey, ty firimboña’ o mpisoroñeo amo fitoroña’eo naho o nte-Levio amo fitoroña’eo, ty handrenge naho hito­roñe añatrefa’ o mpisoroñeo, ty amy lili’ i àndroy; naho ty firimboña’ o mpigarin-dalam-beio, songa an-dalambei’e; amy nandilia’ i Davide ondatin’ Añaharey.
Y les dio los turnos de los sacerdotes su lugar para su trabajo, como lo ordenó su padre David, y a los levitas les dio su trabajo de alabanza y ayudar a los sacerdotes, para hacer lo que se necesitaba día a día; y él les daba turnos a los guardias de las puertas en cada puerta; porque así David, el hombre de Dios, había dado órdenes.
15 Le tsy nivik’ amy nandilia’ i mpanjakay amo mpisoroñeo naho amo nte-Levio aman’ inoñ’ inoñe ndra amo trañon-kàjao iereo.
Todas las órdenes dadas por el rey a los sacerdotes y levitas, en relación con cualquier negocio o tesoros, se hicieron con cuidado.
16 Aa le linahatse iaby ty fitoloña’ i Selomò ampara’ i fañoreñañe o faha’ i anjom­ba’ Iehovàio, pak’ ami’ty nahahenefa’e aze. Aa le nifonitse ty anjomba’ Iehovà.
Y toda la obra de Salomón se completó, desde el día en que puso la base de la casa del Señor en posición, hasta que Salomón llegó al final de la construcción de la casa del Señor.
17 Nomb’e Etsione-gebere naho Elote, añ’olon-driak’ an-tane’ i Edome mb’eo t’i Selomò.
Entonces Salomón fue a Ezión-geber y a Elat junto al mar en la tierra de Edom.
18 Le hinitri’ i Korame ama’e am-pità’ o mpitoro’eo ty sambo naho o mpitoro’e zatse riakeo, le niharo lia amo mpitoro’ i Selomò mb’e Ofire mb’eo iareo, nangalake volamena efajato-tsi-limampolo talenta añe vaho nendese’ iereo mb’amy Selomò.
Hiram le envió, junto con sus siervos, barcos y marineros experimentados, que fueron con los siervos de Salomón a Ofir y regresaron con cuatrocientos cincuenta talentos de oro, que llevaron al rey Salomón.

< 2 Tantara 8 >