Joba 30

1 Fa ankehitriny kosa dia mihomehy ahy na dia izay tokon-jandriko aza, dia zanak’ ireo izay nolaviko tsy ho isan’ ny amboa miandry ny ondriko akory aza.

Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.

2 Eny, mampaninona ahy ny herin’ ny tànan’ ireo. Izay efa very fahatanjahana?

Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;

3 Manjenjena noho ny tsi-fisian-kanina sy ny mosary izy; Homankomana foana any an-tany karankaina izy, dia eo an-katoky ny loza sy ny fandringanana.

Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,

4 Mitsongo anambodihena eo amin’ ny kirihitrala izy, ary ny fakan’ ny anjavidy no fihinany.

og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.

5 Roahina tsy ho eo amin’ ny olona izy sady akoraina toy ny mpangalatra.

Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.

6 Any an-dohasaha mahatsiravina no tsy maintsy itoerany, dia ao an-dava-tany sy an-dava-bato.

Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;

7 Minananana eny amin’ ny kirihitrala izy ary mitangorona eo ambanin’ ny amiana.

og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;

8 Zanaky ny adala izy sady zanaky ny tsy manan-kaja, ka roahina tsy ho eo amin’ ny tany.

ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.

9 Ary ankehitriny efa ataony an-kira aho. Eny, efa ambentinteniny aho.

No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.

10 Ataony toy ny zava-betaveta aho ka halaviriny, ary tsy menatra handrora ny tavako izy.

Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.

11 Fa noketrahin’ Andriamanitra ny kofehiko, ka nampietreny aho; Ka dia mba nesorin’ iretsy kosa teo anatrehako ny lamboridiny.

Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.

12 Misy androvolahy mitsangana eo ankavanako; Manosika ny tongotro hiala izy ary manandratra tovon-tany hampidirany loza amiko.

Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.

13 Mandrava ny lalako sy manararaotra ny andravana ahy izy, nefa ny tenany tsy manan-kamonjy,

Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.

14 Toy ny fiditra eo amin’ ny banga lehibe no fihaviny, ka avy ao amin’ ny voarava no imaonany.

Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.

15 Voatodika hamely ahy ny fampitahorana: Manenjika ny voninahitro tahaka ny rivotra izy, ka levona tahaka ny rahona ny famonjena ahy

Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.

16 Ary ankehitriny, raraka ato anatiko ny fanahiko. Fenjàn’ ny andro fahoriana aho.

No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.

17 Ny alina mampahalò ny taolako ho afaka amiko, ary tsy mitsahatra ireo manotahota ahy ireo.

Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.

18 Noho ny haben’ ny hery dia tonga tsy antonona ny akanjoko, manenda ahy tahaka ny vozon-dobaka izany.

Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.

19 Eny, nanary ahy teo amin’ ny fotaka Izy, ka efa tahaka ny vovoka sy ny lavenona aho

Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.

20 Mitaraina aminao aho, nefa tsy mihaino ahy Hianao; Mijoro eo aho, nefa ierenao foana.

Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.

21 Efa manjary lozabe amiko Hianao; Ny herin’ ny tananao no andrafianao ahy.

Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.

22 Aingainao ho eny amin’ ny rivotra aho ka alefanao handeha, ary levoninao amin’ ny tafio-drivotra mifofofofo ho tsinontsinona aho.

Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.

23 Fa fantatro fa hampodinao any amin’ ny fahafatesana aho, dia any amin’ ny trano fivorian’ ny olombelona rehetra.

Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.

24 Kanefa tsy manainga ny tànany va ny olona, raha ianjeran’ ny rava? Ary tsy mitaraina va izy, raha tratry ny loza?

Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?

25 Tsy nitomany ny ory va aho? Tsy nangorakoraka ny malahelo va ny fanahiko?

Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?

26 Fa niandry ny soa aho, kanjo tonga ny ratsy; Ary nanantena ny mazava aho, kanjo avy ny maizina.

Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.

27 Nandevilevy ny tsinaiko ka tsy nanam-pitsaharana; Nitsena ahy ny andro fahoriana.

Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.

28 Mitsaitsaika mitafy lamba fisaonana aho sady tsy mahita masoandro; Mitsangana aho ka mitaraina eo ampivorian’ ny olona.

Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.

29 Rahalahin’ ny amboadia aho Ary naman’ ny ostritsa.

Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.

30 Efa mainty ny hoditro sady miendakendaka, ary efa karankaina noho ny hafanana ny taolako.

Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.

31 Nanjary fisaonana ny lokangako. Ary feon’ ny mitomany ny sodiko.

Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.