Psalmi 83

1 Asafa dziesma. Ak Dievs, neciet klusu, neesi kā mēms un nekavējies, ak stiprais Dievs!

Een lied; een psalm van Asaf. O God, houd U niet stil, Niet rustig en werkeloos, o God!

2 Jo redzi, Tavi ienaidnieki trako un Tavi nīdētāji paceļ galvu.

Want zie, uw vijanden razen, En uw haters steken hun hoofden omhoog.

3 Tie ņēmās viltīgus padomus pret Taviem ļaudīm un sarunājās pret tiem, ko Tu glabā.

Ze smeden listige plannen tegen uw volk, En spannen tegen uw beschermelingen samen:

4 Tie saka tā: nāciet, izdeldēsim tos, ka tie vairs nav tauta, un ka Israēla vārds vairs netop pieminēts.

"Komt, laat ons ze uitroeien uit de rij van de volken, Zodat men zelfs Israëls naam niet meer noemt!"

5 Jo no sirds tie kopā ir sarunājušies un derību pret Tevi derējuši,

Ja, eensgezind hebben ze samengezworen, En een verbond gesloten tegen U:

6 Edoma un Ismaēliešu teltis, Moabs un Hagarieši,

De tenten van Edom en van de Jisjmaëlieten, Van Moab en de zonen van Hagar.

7 Ģebals, Amons un Amaleks, Fīlisti ar Tirus iedzīvotājiem.

En Gebal, Ammon en Amalek, Filistea met de bewoners van Tyrus,

8 Arī Asurs stāv viņiem klāt un ir Lata bērniem par elkoni. (Sela)

Zelfs Assjoer sluit zich bij hen aan, En leent zijn arm aan de zonen van Lot.

9 Dari tiem kā Midijanam, kā Siseram, kā Jabinam pie Kisones upes.

Doe met hen als met Midjan, Als met Sisera en Jabin bij de beek Kisjon,

10 Tie ir samaitāti Endorā un palikuši zemei par mēsliem.

Die bij En-Dor werden vernietigd, En tot mest voor het veld zijn gemaakt.

11 Dari tos un viņu lielos kungus tā kā Orebu un Zebu, un visus viņu virsniekus kā Zebahu un Calmunu,

Zet het hun vorsten betaald als Oreb en Zeëb, Als Zébach en Salmoenna,

12 Kas sacīja: ņemsim to jauko Dieva zemi sev par mantu.

Met al hun groten, die zeggen: Laat ons het land van God gaan bezetten!

13 Mans Dievs, dari tos par viesuli, par pelavām vēja priekšā.

Maak ze aan dwarrelende blaren gelijk, o mijn God, En aan kaf voor de wind!

14 Tā kā uguns mežu sadedzina, un kā liesma kalnus iededzina;

En zoals het vuur de bossen verteert, De vlammen de bergen verzengen:

15 Tāpat dzenies tiem pakaļ ar Savu vētru un iztrūcini tos ar Savām aukām.

Zo moogt Gij hen met uw stormwind vervolgen, In verwarring brengen door uw orkaan!

16 Pildi viņu vaigus ar kaunu, ka tie, Kungs, meklē Tavu Vārdu.

Bedek met smaad hun gelaat, Opdat ze uw Naam mogen eren, o Jahweh;

17 Lai tie top kaunā un iztrūcinājās mūžīgi mūžam un kļūst apkaunoti un iet bojā.

Laat ze beschaamd staan en verbijsterd voor eeuwig, En in schande vergaan!

18 Lai tie atzīst, ka Tu vien ar Savu Vārdu esi Tas Kungs, tas Visuaugstākais pār visu pasauli.

Dan zullen zij weten, dat "Jahweh" uw Naam is; Dat Gij de Allerhoogste zijt op heel de aarde, Gij alleen!