Psalmi 50

1 Asafa dziesma. Tas stiprais Dievs, Dievs Tas Kungs, runā, un sauc zemi no rītiem līdz vakariem.

Een psalm van Asaf. De God der goden, Jahweh, spreekt en roept tot de aarde Van de opgang tot de ondergang der zon!

2 No Ciānas, kur tas pilnīgais skaistums, Dievs parādās ar spožumu.

Van Sion, de kroon der schoonheid, straalt God zijn heerlijkheid uit:

3 Mūsu Dievs nāk un necieš klusu; rijoša uguns iet Viņa priekšā, un Viņam apkārt liela vētra.

Hij komt, onze God, en zwijgt niet meer! Verterend vuur gaat voor Hem uit, De stormwind woedt om Hem heen!

4 Viņš sauc debesīm augšā, un zemei, tiesāt Savus ļaudis.

Hij nodigt de hemelen uit, daarboven, En de aarde, om zijn volk te richten:

5 Sapulcinājiet Man Manus svētos, kas Manu derību derējuši ar upuriem.

"Brengt Mij mijn getrouwen bijeen, Die door offers het Verbond met Mij sloten!"

6 Un debesis stāsta Viņa taisnību, jo Dievs pats ir soģis. (Sela)

En de hemelen verkondigen zijn gerechtigheid; Want God begint het gericht.

7 Klausiet, Mani ļaudis, Es runāšu; Israēl, Es došu liecību pret tevi: Es, Dievs, esmu tavs Dievs.

Hoor, mijn volk, en laat Mij spreken; Het u betuigen, Israël: Ik Jahweh, uw God:

8 Tavu upuru pēc Es tevi nepārmācu, nedz tavu dedzināmo upuru pēc, kas vienmēr Manā priekšā.

Niet om uw offers spreek Ik u vrij, Of om uw brandoffers, Mij zonder ophouden gebracht.

9 No tava nama Es vēršus neņemšu, nedz āžus no taviem laidariem.

Neen, Ik heb den stier uit uw stallen niet nodig, En geen bokken uit uw kooien.

10 Jo visi meža zvēri Man pieder, tie lopi uz kalniem pa tūkstošiem.

Want Mij behoren alle dieren in het woud, Het vee en het wild op de bergen;

11 Es zinu visus putnus uz kalniem, un tie zvēri laukā ir manā priekšā.

Ik ken alle vogels in de lucht, Van Mij is wat zich beweegt op het veld.

12 Ja Man gribētos ēst, tad Es tev to nesacītu, jo Man pieder pasaule un viņas pilnums.

Had Ik honger, Ik behoefde het ú niet te zeggen, Want Mij behoort de aarde met wat ze bevat.

13 Vai Man ēst vērša gaļu un dzert āžu asinis?

Of zou Ik soms stierenvlees eten, En bokkenbloed drinken?

14 Upurē Dievam pateicību un maksā tam Visuaugstam savus solījumus.

Neen, breng als uw offer een loflied aan God, Onderhoud uw geloften, den Allerhoogste gebracht,

15 Un piesauc Mani bēdu laikā, tad Es tevi gribu izraut, un tev būs Mani godāt.

En roep Mij aan in tijden van nood: Dan zal Ik u redden, en gij zult Mij eren.

16 Bet uz bezdievīgo Dievs saka: kā tu drīksti daudzināt Manus likumus un Manu derību ņemt savā mutē.

Hoe waagt gij het, over mijn geboden te spreken, En uw mond vol te hebben van mijn Verbond,

17 Kad tu tomēr ienīsti pārmācību, un laidi pār galvu Manus vārdus?

Terwijl gij toch de tucht veracht, En mijn woord in de wind slaat?

18 Kad tu zagli redzi, tad tu viņam skrej līdz, un tev ir dalība ar laulības pārkāpējiem.

Ziet gij een dief, gij loopt terstond met hem mee, En met echtbrekers gaat gij vriendschappelijk om.

19 Ar savu muti tu dodies uz ļaunu, un tava mēle dzen viltību.

Uw mond vloeit over van boosheid, En uw tong weeft bedrog;

20 Tu sēdi runādams pret savu brāli, tavas mātes dēlu tu apmelo.

Gij spreekt schande over uw broeder, En werpt smaad op den zoon van uw moeder.

21 To tu dari, un kad Es ciešu klusu, tad tu domā, ka Es tāds pat esmu kā tu; bet Es tevi pārmācīšu un tev to turēšu priekš acīm.

Dit hebt gij gedaan; en omdat Ik bleef zwijgen, Dacht gij nog: Ik ben niet beter dan gij. Daarom waarschuw Ik u, En breng het u onder het oog.

22 Saprotiet jel to, jūs, kas Dievu aizmirstat, lai Es nesaplosu, un izglābēja nav.

Godvergetenen, neemt het ter harte; Anders verscheur Ik u, en er is niemand, die u zal redden!

23 Kas pateicību upurē, tas Mani tur godā; un tas ir tas ceļš, kā Es tam rādīšu Dieva pestīšanu.

Wie een loflied offert, eert Mij waarachtig, En wie deugdzaam leeft, hem toon Ik Gods heil!