Psalmi 44

1 Koraha bērnu pamācība. Dziedātāju vadonim. Dievs, ar savām ausīm mēs to esam dzirdējuši, mūsu tēvi to mums ir teikuši: vienu darbu Tu esi darījis viņu laikā sendienās.

Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.

2 Ar savu roku pagānus Tu esi izdzinis, bet viņus Tu esi dēstījis; tautas Tu esi mocījis, bet viņus Tu esi izplatījis.

Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.

3 Jo tie to zemi caur savu zobenu nav iemantojuši, un viņu elkonis tiem nav palīdzējis, bet Tava labā roka un Tavs elkonis un Tava vaiga gaišums, jo Tev bija labs prāts pie tiem.

Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.

4 Tu tas esi, ak Dievs, mans ķēniņš; sūti Jēkabam pestīšanu.

Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;

5 Ar Tevi mēs gribam sadauzīt savus ienaidniekus, Tavā vārdā gribam samīt, kas mums ceļas pretim.

Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;

6 Jo es neceru uz savu stopu, un mans zobens man nevar palīdzēt.

Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.

7 Bet Tu mūs izglābi no mūsu pretiniekiem, un Tu mūsu ienaidniekus lieci kaunā.

Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;

8 Ar Dievu mēs lielāmies cauru dienu un pateicamies Tavam vārdam mūžīgi. (Sela)

In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!

9 Bet nu Tu mūs atstūmi un lieci mūs kaunā un neizej ar mūsu karaspēku.

Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;

10 Tu mūs dzeni atpakaļ priekš mūsu pretiniekiem, ka mūsu ienaidnieki mūs aplaupa.

Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!

11 Tu mūs nodevi kā avis par barību, un mūs izkaisi starp pagāniem.

Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;

12 Tu pārdevi Savus ļaudis pa velti, un nespriedi priekš viņiem nekādas maksas.

Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!

13 Tu mūs cēli par apsmieklu mūsu kaimiņiem, par nievāšanu un apmēdīšanu tiem, kas ir ap mums.

Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;

14 Tu mūs dari par sakāmu vārdu starp pagāniem, ka tautas par mums galvu krata.

Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.

15 Cauru dienu mans negods man ir klāt, un kauns apklāj manu vaigu

Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,

16 Mēdītāju un zaimotāju valodas pēc, ienaidnieku un atriebēju dēļ.

Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.

17 Viss tas mums uzgājis, taču mēs Tevi neesam aizmirsuši, nedz viltīgi darījuši pret Tavu derību.

En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.

18 Mūsu sirds nav atpakaļ griezusies, nedz mūsu soļi noklīduši no Taviem ceļiem,

Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;

19 Ka Tu mūs tā satriec zvēru vidū, un mūs apklāj ar nāves ēnu.

Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.

20 Ja mēs būtu aizmirsuši sava Dieva vārdu, un pacēluši savas rokas uz kādu svešu dievu,

Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:

21 Vai Dievs to nevarētu samanīt? Jo Viņš zina sirds noslēpumus.

Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?

22 Bet Tevis pēc mēs topam nāvēti visaugošu dienu, un topam turēti līdzi kaujamām avīm.

Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!

23 Uzmosties, Kungs, kāpēc Tu guli? Mosties, neatstum mūžīgi.

Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!

24 Kāpēc Tu apslēpi Savu vaigu un aizmirsti mūsu bēdas un mokas?

Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?

25 Jo mūsu dvēsele ir nospiesta pīšļos, mūsu vēders līp pie zemes.

Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.

26 Celies mums par palīgu, un izglāb mūs Savas žēlastības dēļ.

Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!