Psalmi 132
1 Svētku dziesma. Kungs, piemini Dāvidu un visas viņa rūpes.
Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
2 Tas Tam Kungam zvērējis un solījies Jēkaba varenajam:
Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
3 Es neiešu sava nama dzīvoklī, es nekāpšu savas gultas cisās;
Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
4 Es nedošu savām acīm miegu redzēt nedz snaust saviem acu vākiem;
Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
5 Līdz kamēr būšu atradis vietu Tam Kungam un mitekli Jēkaba varenajam.
Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
6 Redzi, mēs par to esam dzirdējuši Efratā, mēs to esam atraduši Jaāra laukos.
Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
7 Iesim Viņa mājas vietā un pielūgsim priekš Viņa kāju pamesla.
Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
8 Celies, Kungs, uz Savu dusas vietu, Tu un Tavas spēcības šķirsts;
Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
9 Lai Tavi priesteri apģērbjās ar taisnību, un Tavi svētie lai gavilē.
Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
10 Neatmet Sava svaidītā vaigu, Sava kalpa Dāvida dēļ.
Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
11 Tas Kungs Dāvidam tiešām ir zvērējis, no tā Viņš nenovērsīsies: No tavas miesas augļiem būs, ko celšu uz tavu godības krēslu.
En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
12 Ja tavi bērni turēs Manu derību un Manu liecību, ko Es tiem mācīšu, tad arī viņu bērni sēdēs uz tava godības krēsla mūžīgi.
En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
13 Jo Tas Kungs Ciānu ir izredzējis, tur Viņam gribās dzīvot.
Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
14 Šī ir Mana dusas vieta mūžīgi, šeit Es dzīvošu, jo tās Man gribās.
"Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
15 Svētīdams Es svētīšu viņas barību un paēdināšu viņas nabagus ar maizi,
Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
16 Un apģērbšu viņas priesterus ar pestīšanu, un viņas svētie gavilēt gavilēs.
Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
17 Tur Es Dāvidam uzcelšu ragu, došu spīdekli Savam svaidītam.
Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
18 Viņa ienaidniekus Es apģērbšu ar kaunu, bet viņam ziedēs viņa kronis.
Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
