Psalmi 107
1 Pateiciet Tam Kungam, jo Viņš ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi!
Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
2 Lai tā saka tie, ko Tas Kungs ir atpestījis, ko Viņš izglābis no spaidītāju rokas
Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
3 Un sapulcinājis no tām zemēm, no rītiem un vakariem, no ziemeļiem un no jūras.
Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
4 Tie, kas tuksnesī maldījās pa nestaigātiem ceļiem un neatrada pilsētu, kur varēja dzīvot,
Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
5 Izsalkuši un izslāpuši, ka viņa dvēsele nogura.
Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
6 Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm,
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
7 Un Viņš tos vadīja pa taisnu ceļu, ka tie gāja uz to pilētu, kur varēja dzīvot:
Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
8 Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem,
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
9 Ka Viņš paēdinājis iztvīkušo un ar labumu piepildījis izsalkušo. -
Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
10 Tie, kas tumsībā sēdēja un nāves ēnā, saistīti bēdās un dzelzīs,
Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
11 Tāpēc ka tie bija pretī turējušies Dieva baušļiem un nicinājuši tā Visuaugstākā padomu;
Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
12 Tādēļ viņu sirds tapa apbēdināta ar grūtumu, un tie pakrita un palīga nebija.
Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
13 Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
14 Un tos izveda no tumsības un nāves ēnas un saraustīja viņu saites:
Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
15 Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem,
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
16 Ka Viņš salauž vara durvis un sadauza dzelzs bultas. -
Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
17 Tie ģeķi, kas tapa mocīti savu grēku ceļu un savu noziegumu dēļ,
Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
18 Tā ka viņu dvēselei riebās visa barība, un ka tie nogrima līdz pat nāves vārtiem.
Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
19 Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
20 Viņš sūtīja Savu vārdu un tos dziedināja un tos izrāva no viņu bedrēm:
Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
21 Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem,
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
22 Un pateikšanas upurus upurēt un Viņa darbus izteikt ar prieku. -
Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
23 Tie, kas ar lielām laivām pa jūru līgojās un strādāja savu darbu uz lieliem ūdeņiem,
Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
24 Kas Tā Kunga darbu redzējuši un Viņa brīnumus jūras dziļumos,
Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
25 Kad Viņš runāja un pacēla vētru, kas viļņus paaugstināja,
Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
26 Un tie tā kā uz debesīm kāpa un atkal nogrima dziļumos, ka viņu dvēsele no bailības izkusa,
Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
27 Un tapa mētāti un zvalstījās, kā piedzēruši un visa viņu gudrība iznīka.
Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
28 Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm;
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
29 Viņš klusināja vētru, tā ka viļņi norima;
Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
30 Un tie priecājās, ka norima, un Viņš tos veda uz ostu, kurp tiem gribējās:
Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
31 Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
32 Un Viņu paaugstināt ļaužu draudzē un Viņu slavēt vecaju vidū.
Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
33 Viņš upes padara par tuksnesi un ūdens avotus par izkaltušām vietām,
Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
34 Un auglīgu zemi Viņš padara par neauglīgu viņas iedzīvotāju blēdības dēļ;
Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
35 Un tuksnesi viņš atkal padara ūdeņainu un sauso zemi avoksnainu.
Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
36 Un liek tur dzīvot tiem izsalkušiem, ka tie var uzcelt pilsētu, kur mājot,
Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
37 Un apsēt tīrumus un dēstīt vīna dārzus, kas nes bagātus augļus.
Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
38 Un Viņš tos svētī, ka tie ļoti vairojās, un viņu lopi nenonīkst.
Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
39 Un viņi bija mazumā gājuši un panīkuši caur nelaimes varu un bēdām.
En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
40 Viņš izgāž nievāšanu uz lieliem kungiem un liek tiem aloties tuksnesī, kur ceļa nav;
Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
41 Bet paaugstina bēdīgo no viņa bēdām un vairo viņa dzimumu kā avju pulku.
Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
42 To sirdsskaidrie redz un priecājās, un visai blēdībai jātur mute.
De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
43 Kas gudrs, lai to ņem vērā un lai atzīst Tā Kunga žēlastības darbus.
Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
