Psalmi 105
1 Pateiciet Tam Kungam, piesauciet Viņa Vārdu, dariet zināmus starp tiem ļaudīm Viņa darbus.
Looft den HEERE, roept Zijn Naam aan, maakt Zijn daden bekend onder de volken.
2 Dziediet Viņam, slavējiet Viņu ar dziesmām, pārdomājiet visus Viņa brīnumus.
Zingt Hem, psalmzingt Hem, spreekt aandachtelijk van al Zijn wonderen.
3 Slavējiet Viņa svēto vārdu; lai tās sirdis priecājās, kas To Kungu meklē.
Roemt u in den Naam Zijner heiligheid; het hart dergenen, die den HEERE zoeken, verblijde zich.
4 Vaicājiet pēc Tā Kunga un pēc Viņa spēka, meklējiet vienmēr Viņa vaigu.
Vraagt naar den HEERE en Zijn sterkte; zoekt Zijn aangezicht geduriglijk.
5 Pieminiet Viņa brīnumus, ko Viņš ir darījis, Viņa brīnuma darbus un Viņa mutes tiesas, -
Gedenkt Zijner wonderen, die Hij gedaan heeft, Zijner wondertekenen, en der oordelen Zijns monds.
6 Tu Ābrahāma, Viņa kalpa dzimums, jūs Jēkaba bērni, Dieva izredzētie!
Gij zaad van Abraham, Zijn knecht, gij kinderen van Jakob, Zijn uitverkorene!
7 Viņš ir Tas Kungs, mūsu Dievs; Viņa tiesas iet pār visu zemi.
Hij is de HEERE, onze God; Zijn oordelen zijn over de gehele aarde.
8 Viņš piemin Savu derību mūžam, to vārdu, ko Viņš ir iecēlis tūkstošiem dzimumiem,
Hij gedenkt Zijns verbonds tot in der eeuwigheid, des woords, dat Hij ingesteld heeft, tot in duizend geslachten;
9 Ko Viņš ar Ābrahāmu derējis un ko zvērējis Īzakam.
Des verbonds, dat Hij met Abraham heeft gemaakt, en Zijns eeds aan Izak;
10 To Viņš arī Jēkabam ir iecēlis par likumu, Israēlim par mūžīgu derību,
Welken Hij ook gesteld heeft aan Jakob tot een inzetting, aan Israel tot een eeuwig verbond,
11 Sacīdams: tev Es došu Kanaāna zemi, jūsu mantības daļu;
Zeggende: Ik zal u geven het land Kanaan, het snoer van ulieder erfdeel.
12 Kad tie vēl bija mazs pulciņš, ne daudz, un svešinieki iekš tās,
Als zij weinig mensen in getal waren, ja, weinig en vreemdelingen daarin;
13 Un staigāja no vienas tautas pie otras, no vienas valsts pie otras valsts ļaudīm,
En wandelden van volk tot volk, van het ene koninkrijk tot het andere volk;
14 Viņš nevienam neļāva tos apbēdināt, Viņš arī ķēniņus sodīja viņu dēļ:
Hij liet geen mens toe hen te onderdrukken; ook bestrafte Hij koningen om hunnentwil, zeggende:
15 Neaizskariet Manus svaidītos un nedariet ļauna Maniem praviešiem!
Tast Mijn gezalfden niet aan, en doet Mijn profeten geen kwaad.
16 Viņš aicināja badu pār zemi, Viņš atņēma visu maizes padomu.
Hij riep ook een honger in het land; Hij brak allen staf des broods.
17 Viņš sūtīja viņu priekšā vienu vīru; Jāzeps tapa pārdots par kalpu.
Hij zond een man voor hun aangezicht henen; Jozef werd verkocht tot een slaaf.
18 Viņa kājas tapa spaidītas siekstā, viņa miesas nāca dzelzīs,
Men drukte zijn voeten in den stok; zijn persoon kwam in de ijzers.
19 Tiekams viņa vārds notika, un Tā Kunga sludinājums to pārbaudīja.
Tot den tijd toe, dat Zijn woord kwam, heeft hem de rede des HEEREN doorlouterd.
20 Tas ķēniņš sūtīja un lika to atraisīt, tas ļaužu valdītājs to atlaida vaļā.
De koning zond, en deed hem ontslaan; de heerser der volken liet hem los.
21 Viņš to iecēla par kungu savam namam un par valdnieku visai savai mantai.
Hij zette hem tot een heer over zijn huis, en tot een heerser over al zijn goed;
22 Ka tas saistītu viņa lielkungus pēc sava prāta un mācītu gudrību viņa vecākajiem.
Om zijn vorsten te binden naar zijn lust, en zijn oudsten te onderwijzen.
23 Tā Israēls nāca Ēģiptes zemē un Jēkabs piemita Hama zemē.
Daarna kwam Israel in Egypte, en Jakob verkeerde als vreemdeling in het land van Cham.
24 Un Viņš Saviem ļaudīm lika augumā augt un tos darīja jo varenus nekā viņu pretiniekus.
En Hij deed Zijn volk zeer wassen, en maakte het machtiger dan Zijn tegenpartijders.
25 Viņš pārvērsa viņu sirdi, ienīdēt Viņa ļaudis un ar viltu glūnēt uz Viņa kalpiem.
Hij keerde hun hart om, dat zij Zijn volk haatten, dat zij met Zijn knechten listiglijk handelden.
26 Viņš sūtīja Mozu, Savu kalpu, un Āronu, ko Viņš bija izredzējis.
Hij zond Mozes, Zijn knecht, en Aaron, dien Hij verkoren had.
27 Tie darīja viņu starpā Dieva brīnumus un brīnuma zīmes Hama zemē.
Zij deden onder hen de bevelen Zijner tekenen, en de wonderwerken in het land van Cham.
28 Viņš sūtīja tumsu, tad kļuva tumšs; un tie Viņa Vārdam neturējās pretī.
Hij zond duisternis, en maakte het duister; en zij waren Zijn woord niet wederspannig.
29 Viņš pārvērsa viņu ūdeņus par asinīm un nokāva viņu zivis.
Hij keerde hun wateren in bloed, en Hij doodde hun vissen.
30 Viņu zeme mudžēja no vardēm viņu ķēniņu kambaros.
Hun land bracht vorsen voort in overvloed, tot in de binnenste kameren hunner koningen.
31 Viņš runāja, tad nāca kukaiņi, utis visās viņu robežās.
Hij sprak, en er kwam een vermenging van ongedierte, luizen, in hun ganse landpale.
32 Viņš tiem deva krusu lietus vietā, uguns liesmas viņu zemē,
Hij maakte hun regen tot hagel, vlammig vuur in hun land.
33 Un sasita viņu vīna kokus un viņu vīģes kokus un salauzīja kokus viņu robežās.
En Hij sloeg hun wijnstok en hun vijgeboom, en Hij brak het geboomte hunner landpalen.
34 Viņš runāja, tad nāca siseņi un vaboles neizskaitāmā pulkā,
Hij sprak, en er kwamen sprinkhanen en kevers, en dat zonder getal;
35 Kas apēda visu zāli viņu zemē, un norija viņu zemes augļus.
Die al het kruid in hun land opaten, ja, aten de vrucht hunner landbouwe op.
36 Viņš kāva arī visus pirmdzimtos viņu zemē un visu viņu pirmo stiprumu.
Hij versloeg ook alle eerstgeborenen in hun land, de eerstelingen al hunner krachten.
37 Un tos izveda ar sudrabu un zeltu, un neviena gurdena nebija viņu ciltīs.
En Hij voerde hen uit met zilver en goud; en onder hun stammen was niemand, die struikelde.
38 Ēģiptes zeme priecājās, kad tie izgāja, jo viņu bailes uz tiem bija kritušas.
Egypte was blijde, als zij uittrokken, want hun verschrikking was op hen gevallen.
39 Viņš deva padebesi par apsegu, un uguni naktī par gaismu.
Hij breidde een wolk uit tot een deksel, en vuur om den nacht te verlichten.
40 Tie lūdza un viņš lika nākt paipalām un tos ēdināja ar debes'maizi.
Zij baden, en Hij deed kwakkelen komen, en Hij verzadigde hen met hemels brood.
41 Viņš pāršķēla klinti, tad ūdens iztecēja, un upes skrēja tuksnesī.
Hij opende een steenrots, en er vloeiden wateren uit, die gingen door de dorre plaatsen als een rivier.
42 Jo Viņš pieminēja Savu svēto vārdu un Ābrahāmu, Savu kalpu.
Want Hij dacht aan Zijn heilig woord, aan Abraham, Zijn knecht.
43 Tā Viņš izveda Savus ļaudis ar prieku un Savus izredzētos ar gavilēšanu,
Alzo voerde Hij Zijn volk uit met vrolijkheid, Zijn uitverkorenen met gejuich.
44 Un tiem deva pagānu zemes; tie iemantoja tautu sviedrus,
En Hij gaf hun de landen der heidenen, zodat zij in erfenis bezaten den arbeid der volken;
45 Lai turētu Viņa likumus un sargātu Viņa bauslību. Alleluja.
Opdat zij Zijn inzettingen onderhielden, en Zijn wetten bewaarden. Hallelujah!
