Salamana Pamācības 9
1 Dieva gudrība ir uztaisījusi savu namu, viņa uzcirtusi savus septiņus pīlārus;
De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
2 Viņa nokāvusi savus kaujamos, jaukusi savu vīnu, ir jau klājusi savu galdu;
Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
3 Viņa izsūtījusi savas kalpones; viņa sauc no pilsētas augstākām vietām:
Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
4 „Kas nejēga, lai griežas šurp!“kas neprātīgs, uz to viņa saka:
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
5 „Nāciet, ēdiet no manas maizes, un dzeriet no vīna, ko esmu jaukusi.
Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
6 Atstājiet nejēdzību, tad dzīvosiet, un staigājiet pa atzīšanas ceļu!“
Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
7 Kas smējēju pamāca, tas dabūs kaunu, un kas bezdievīgo pārmāca, apsmieklu.
Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
8 Nepamāci smējēju, ka viņš tevi neienīst; pamāci prātīgo, tas tevi mīlēs.
Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
9 Dod prātīgam, tad viņš tiks jo prātīgs, māci taisnu, tad viņš pieaugs mācībā.
Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
10 Tā Kunga bijāšana ir gudrības iesākums, un izprast, kas svēts, tā ir atzīšana.
Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
11 Jo caur mani taps daudz tavu dienu un vairosies tev dzīvības gadi.
Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
12 Ja tu gudrs, tad tu sev gudrs; ja tu smējējs, tad tu viens pats to nesīsi.
Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
13 Nejēdzība ir sieva tītīga, ģeķīga, kas neatjēdz nenieka
De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
14 Tā sēž sava nama durvīs uz goda krēsla pilsētas augstās vietās,
Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
15 Aicināt tos, kas iet garām pa ceļu, kas staigā savās taisnās tekās.
Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
16 Kas nejēga, lai griežas šurp! Un kas neprātīgs, uz to viņa saka:
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
17 „Zagts ūdens ir salds, un slēpta maize garda!“
Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
