Salamana Pamācības 7
1 Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
Synu mój, strzeż moich słów i przechowuj u siebie moje przykazania.
2 Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
Strzeż moich przykazań, a będziesz żył; [strzeż] mojego prawa jak źrenicy swych oczu.
3 Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
Przywiąż je do swoich palców, wypisz je na tablicy twego serca.
4 Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
Mów do mądrości: Jesteś moją siostrą, a roztropność nazywaj przyjaciółką;
5 Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
Aby cię strzegły przed cudzą żoną i przed obcą, [która] mówi gładkie słowa.
6 Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
Bo z okna swego domu wyglądałem przez kratę;
7 Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
I zobaczyłem wśród prostych, zauważyłem wśród chłopców nierozumnego młodzieńca;
8 Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
Który przechodził ulicą blisko jej narożnika, idąc drogą do jej domu.
9 Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
O zmierzchu, pod wieczór, w ciemności nocnej i w mroku.
10 Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
A oto spotkała go kobieta w stroju nierządnicy, chytrego serca;
11 Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
Wrzaskliwa i nieopanowana, której nogi nie mogą pozostać w domu:
12 Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
Raz na dworze, raz na ulicach i czyha na każdym rogu.
13 Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
Chwyciła go i pocałowała, z bezczelną miną powiedziała do niego:
14 „Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
U mnie są ofiary pojednawcze; spełniłam dzisiaj swoje śluby.
15 Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
Dlatego wyszłam ci naprzeciw, szukałam pilnie twojej twarzy i znalazłam cię.
16 Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
Obiłam kobiercami swoje łoże, [przystrojone] rzeźbieniem i prześcieradłami z Egiptu.
17 Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
Skropiłam swoje posłanie mirrą, aloesem i cynamonem.
18 Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
Chodź, upójmy się miłością aż do rana, nacieszmy się miłością.
19 Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
Bo [mojego] męża nie ma w domu; pojechał w daleką drogę.
20 Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
Wziął ze sobą worek pieniędzy; umówionego dnia wróci do domu.
21 Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
Nakłoniła go mnóstwem swoich słów i zniewoliła go pochlebstwem swoich warg.
22 Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
Wnet poszedł za nią jak wół prowadzony na rzeź i jak głupi na karę pęt.
23 Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
Aż strzała przebije mu wątrobę; spieszy jak ptak w sidła, nie wiedząc, że [chodzi] o jego życie.
24 Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
Więc teraz słuchajcie mnie, synowie, i zważajcie na słowa moich ust.
25 Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
Niech twoje serce nie zbacza na jej drogi i nie tułaj się po jej ścieżkach.
26 Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
Bo wielu zranionych strąciła i wielu mocarzy pozabijała.
