Salamana Pamācības 26
1 Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.
Come la neve non conviene all’estate, né la pioggia al tempo della mèsse, così non conviene la gloria allo stolto.
2 Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.
Come il passero vaga qua e là e la rondine vola, così la maledizione senza motivo, non raggiunge l’effetto.
3 Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.
La frusta per il cavallo, la briglia per l’asino, e il bastone per il dosso degli stolti.
4 Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.
Non rispondere allo stolto secondo la sua follia, che tu non gli abbia a somigliare.
5 Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.
Rispondi allo stolto secondo la sua follia, perché non abbia a credersi savio.
6 Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.
Chi affida messaggi a uno stolto si taglia i piedi e s’abbevera di pene.
7 Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.
Come le gambe dello zoppo son senza forza, così è una massima in bocca degli stolti.
8 Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.
Chi onora uno stolto fa come chi getta una gemma in un mucchio di sassi.
9 Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.
Una massima in bocca agli stolti è come un ramo spinoso in mano a un ubriaco.
10 Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.
Chi impiega lo stolto e il primo che capita, è come un arciere che ferisce tutti.
11 Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.
Lo stolto che ricade nella sua follia, è come il cane che torna al suo vomito.
12 Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.
Hai tu visto un uomo che si crede savio? C’è più da sperare da uno stolto che da lui.
13 Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“
Il pigro dice: “C’è un leone nella strada, c’è un leone per le vie!”
14 Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.
Come la porta si volge sui cardini così il pigro sul suo letto.
15 Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.
Il pigro tuffa la mano nel piatto; gli par fatica riportarla alla bocca.
16 Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.
Il pigro si crede più savio di sette uomini che dànno risposte sensate.
17 Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.
Il passante che si riscalda per una contesa che non lo concerne, è come chi afferra un cane per le orecchie.
18 Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,
Come un pazzo che avventa tizzoni, frecce e morte,
19 Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?
così è colui che inganna il prossimo, e dice: “Ho fatto per ridere!”
20 Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.
Quando mancan le legna, il fuoco si spegne; e quando non c’è maldicente, cessan le contese.
21 Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.
Come il carbone da la brace, e le legna dànno la fiamma, così l’uomo rissoso accende le liti.
22 Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.
Le parole del maldicente son come ghiottonerie, e penetrano fino nell’intimo delle viscere.
23 Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.
Labbra ardenti e un cuor malvagio son come schiuma d’argento spalmata sopra un vaso di terra.
24 Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.
Chi odia, parla con dissimulazione; ma, dentro, cova la frode.
25 Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.
Quando parla con voce graziosa, non te ne fidare, perché ha sette abominazioni in cuore.
26 Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.
L’odio suo si nasconde sotto la finzione, ma la sua malvagità si rivelerà nell’assemblea.
27 Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.
Chi scava una fossa vi cadrà, e la pietra torna addosso a chi la rotola.
28 Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.
La lingua bugiarda odia quelli che ha ferito, e la bocca lusinghiera produce rovina.
