Salamana Pamācības 24

1 Neiekarsies uz nelabiem cilvēkiem un nekāro būt ar viņiem;

Wees niet afgunstig op booswichten, Verlang niet naar hun gezelschap;

2 Jo viņu sirds domā uz postu, un viņu lūpas runā mokas.

Want wat zij willen is geweld, Wat zij bespreken, is onheil.

3 Ar gudrību uzceļ namu un ar saprašanu to stiprina,

Door wijsheid wordt een huis gebouwd, Door inzicht houdt het stand;

4 Un ar samaņu pilda kambarus ar visādu dārgu un jauku bagātību.

Door kunde worden de kamers vol Van allerlei kostbaar en prettig bezit.

5 Gudrs vīrs ir spēcīgs, un vīrs, kam atzīšana, ir varens spēkā;

Een wijze is meer waard dan een sterke, Een man van ervaring meer dan een krachtmens;

6 Jo ar gudriem padomiem tu izvedīsi savu karu, un uzvarēšana ir, kur padoma devēju papilnam.

Want alleen met overleg wordt een oorlog gevoerd, De zege bevochten door rijp beraad.

7 Ģeķim gudrība ir neaizsniedzama; savu muti lai tas neatdara pilsētas vārtos.

Voor een dwaas is de wijsheid te hoog; Daarom doet hij in de poort zijn mond niet open.

8 Kas tīšām ļaunu dara, tas jāsauc blēdis pār visiem blēžiem.

Wie op kwaad zint, Wordt een gluiperd genoemd.

9 Ģeķības nodomi ir grēks, un mēdītājs cilvēkiem ir negantība.

De gedachten van een dwaas zijn zondig, Een spotter is voor de mensen een gruwel.

10 Ja tu bēdu dienā nogursi, tad tavs spēks pagalam.

Gedraagt ge u slap, als het u goed gaat, Dan schieten in moeilijke tijden uw krachten te kort.

11 Glāb, kas uz nāvi pazudināti, un kas pie kaušanas top vesti, vai tu no tiem atrausies?

Red hen, die ter dood worden gebracht; Bevrijd hen, die naar de plaats van terechtstelling wankelen.

12 Ja tu saki: „Redzi, mēs to nezinām!“Vai tad tas, kas sirdis pārmana, to nemana, un kas tavu dvēseli pasargā, to nezin un cilvēkiem neatmaksās pēc viņu darba?

Al zegt ge: "Och, we wisten het niet," Zou Hij, die de harten peilt, het niet merken, Hij, die uw leven beschermt, het niet weten, En den mens niet naar zijn werken vergelden?

13 Ēd, mans dēls, medu, jo tas ir labs, un tīrs medus ir salds tavā mutē;

Mijn zoon, eet honing, want die smaakt goed; Honingzeem is zoet voor het gehemelte:

14 Tāpat tavai dvēselei būs gudrības atzīšana, ja tu to atrodi; jo ir pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.

Zo is ook de kennis goed voor uw hart, En de wijsheid voor uw ziel. Vindt ge haar, dan is er toekomst, En wordt uw verwachting niet beschaamd.

15 Neglūn, tu bezdievīgais, uz taisnā dzīvokli, neposti viņa vietu;

Booswicht, loer niet op de woning van den rechtvaardige, Beproef niet, zijn verblijf te vernielen;

16 Jo taisnais krīt septiņ reiz un ceļas augšām; bet bezdievīgie nogrimst nelaimē.

Want al valt de rechtvaardige zevenmaal, hij staat weer op, Maar de bozen blijven liggen in het kwaad.

17 Nepriecājies, kad tavs ienaidnieks krīt, un lai tava sirds nelīksmojās, kad viņš klūp,

Als uw vijand valt, moet ge u niet verheugen, Als hij struikelt, u niet verblijden;

18 Ka Tas Kungs to neredz, un tas viņa acīm neriebj, un viņš savu dusmību no tā nenovērš.

Want als Jahweh het ziet, mishaagt het Hem, En wendt Hij zijn gramschap van hem op u af.

19 Neapskaities par ļauniem un neiekarsies par bezdievīgiem!

Erger u niet over hen, die kwaad doen, Wees niet jaloers op booswichten;

20 Jo ļaunam nenāk cerētais gals; bezdievīgo spīdeklis izdzisīs.

Want voor den booswicht is er geen toekomst, De lamp der bozen gaat uit.

21 Mans dēls, bīsties To Kungu un ķēniņu, un nejaucies ar dumpiniekiem.

Mijn zoon, vrees Jahweh en den koning, Houd u niet met nieuwlichters op;

22 Jo piepeši nāks viņiem nediena, - un abēju sodu, kas to zin!

Want plotseling daagt hun ongeluk, Wie weet, wat hun einde zal zijn?

23 Arī šie ir gudro vārdi: Tiesā cilvēka vaigu uzlūkot nav labi.

Ook de volgende spreuken zijn van wijzen. Partijdigheid in een rechtszaak is nooit goed

24 Kas uz vainīgo saka: „Tev taisnība!“to cilvēki lād un ļaudis ienīst.

Wie tot een schuldige zegt: ge hebt gelijk, De volkeren zullen hem verwensen, De naties hem vloeken.

25 Bet tie (viņiem) mīļi, kas (tādu) pārmāca, un pār tiem nāks visu labākā svētība.

Maar die hem bestraffen, gaat het goed, Op hen rust zegen en voorspoed;

26 Kas pareizi atbildējis, ir kā saldu muti devis.

Een kus op de lippen krijgt hij, Die een rechtvaardige uitspraak doet.

27 Padari savu darbu laukā un apkopies tīrumā, un tad vēl uztaisi savu namu.

Stel orde op uw werk buitenshuis, Maak, dat het klaar is op uw akker; Neem dan eerst een vrouw En bouw u een huis.

28 Nedod velti liecību pret savu tuvāko! Vai tu mānīsi ar savām lūpām?

Leg geen valse getuigenis af tegen uw naaste, Waarom zouden uw lippen bedriegen?

29 Nesaki: „Kā viņš man darījis, tā es viņam darīšu; es tam atmaksāšu pēc viņa darba!“

Zeg niet: "Zoals hij mij heeft gedaan, zal ik hem doen; Ik zet den man zijn daden betaald."

30 Es gāju gar sliņķa tīrumu un gar ģeķa vīna kalnu.

Ik kwam eens langs de akker van een luiaard, Langs de wijngaard van een dwaas;

31 Un redzi, tur auga tik nātres vien, un dadži pārņēma visu, un viņa akmeņu mūris bija sagruvis.

En zie: hij was geheel met onkruid begroeid, De grond met distels bedekt, En de stenen muur lag in puin.

32 Un es to ieraudzīju, to liku vērā: es to redzēju, ņēmos mācību:

Toen ik dat zag, nam ik het ter harte; Toen ik dat merkte, heb ik er deze les uit getrokken:

33 Guli maķenīt, snaud maķenīt, saliec maķenīt rokas miegā;

Nog even slapen, nog even soezen, Nog even in bed de handen over elkaar;

34 Tad tava nabadzība tev pienāks nākdama, un tavs trūkums kā apbruņots vīrs.

Dan overvalt u de armoe als een zwerver, Het gebrek als een rover.