Raudu Dziesmas 3
1 Es esmu tas vīrs, kas redzējis bēdas caur viņa dusmības rīksti.
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Viņš mani vedis un licis iet tumsībā un ne gaismā.
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Tiešām, pret mani Viņš turējis Savu roku arvien atkal cauru dienu.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Manu miesu un manu ādu Viņš darījis vecu, manus kaulus Viņš satriecis.
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 Viņš pret mani cēlis un ap mani stādījis žulti un rūgtumu.
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 Tumsā Viņš mani nolicis, tā kā tos, kas sen miruši.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Viņš mani aizmūrējis, ka es nevaru iziet, Viņš mani licis grūtos pinekļos.
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Un jebšu es saucu un brēcu, tomēr Viņš aizslēdz Savas ausis priekš manas lūgšanas.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Viņš manu ceļu aizmūrējis ar izcirstiem akmeņiem, Viņš manas tekas aizķīlājis.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Viņš ir glūnējis uz mani kā lācis, kā lauva slepenās vietās.
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Viņš man no ceļa licis noklīst, Viņš mani saplosījis, Viņš mani postījis.
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 Viņš savu stopu uzvilcis un mani bultai licis par mērķi.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 Viņš savas bultas iešāvis manās īkstīs.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Es visiem saviem ļaudīm esmu par apsmieklu, viņiem par dziesmiņu cauru dienu.
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 Viņš mani ēdinājis ar rūgtumiem, Viņš mani dzirdinājis ar vērmelēm.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 Viņš manus zobus ar zvirgzdiem(grants akmeņiem) sagrūdis, Viņš mani aprausis ar pelniem.
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 Tu manai dvēselei esi atņēmis mieru, man labums jāaizmirst.
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 Tad es sacīju: mana drošība un mana cerība uz To Kungu ir pagalam.
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Piemini manas bēdas un manu grūtumu, tās vērmeles un to žulti.
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Pieminēdama to piemin mana dvēsele un zemojās iekš manis.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 To es likšu pie savas sirds, tāpēc es gribu cerēt.
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 Tā Kunga žēlastība to dara, ka mēs vēl neesam pagalam, jo Viņa apžēlošanās ir bez gala.
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 Tā ir ik rītu jauna, Tava uzticība ir ļoti liela.
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 Tas Kungs ir mana daļa, saka mana dvēsele, tādēļ es gribu cerēt uz Viņu.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Tas Kungs ir labs tiem, kas uz Viņu gaida, tai dvēselei, kas Viņu meklē.
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Tā ir laba lieta, klusā garā gaidīt uz Tā Kunga palīdzību.
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Tas ir labi cilvēkam, ka viņš jūgu nes savā jaunībā.
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Viņš sēž vientulis un cieš klusu, kad tam nasta uzlikta,
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Lai krīt uz savu muti pīšļos, - varbūt vēl cerība, -
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Lai padod savu vaigu tam, kas viņu sit, un saņem nievāšanas papilnam.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Jo Tas Kungs neatmet mūžīgi.
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Bet Viņš gan apbēdina, un tad Viņš apžēlojās pēc Savas lielās žēlastības.
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Jo ne no Savas sirds Viņš moka un apbēdina cilvēka bērnus.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 Kad apakš kājām min visus cietumniekus virs zemes,
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 Kad loka vīra tiesu tā Visuaugstākā priekšā,
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 Kad pārgroza cilvēka tiesu, vai Tas Kungs to neredz?
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Kas ko sacījis un tas noticis, ko Tas Kungs nav pavēlējis?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Vai no tā Visuaugstākā mutes nenāk labums un ļaunums?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Ko tad cilvēks kurn visu savu mūžu? Ikviens lai kurn pret saviem grēkiem.
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Izmeklēsim un pārbaudīsim savus ceļus un atgriezīsimies pie Tā Kunga.
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Pacelsim savu sirdi un savas rokas uz Dievu debesīs (sacīdami):
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Mēs esam grēkojuši un esam bijuši neklausīgi, tāpēc Tu neesi žēlojis.
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 Tu esi ģērbies dusmībā un mūs vajājis, nokāvis un neesi žēlojis.
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 Tu ar padebesi esi apsedzies, ka lūgšana nevarēja tikt cauri.
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Tu mūs esi licis par mēsliem un īgnumu tautu vidū.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 Visi mūsu ienaidnieki atpleš savu muti pret mums.
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Bailes un bedre nāk pār mums, nelaime un posts.
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Manas acis plūst kā ūdens upes manas tautas meitas posta dēļ.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Manas acis plūst un nevar stāties, mitēšanās nav,
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 Tiekams Tas Kungs no debesīm skatīsies un ņems vērā.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Mana acs dara grūti manai dvēselei visu manas pilsētas meitu dēļ.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Mani ienaidnieki vajāt mani vajājuši kā putnu bez vainas.
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 Tie manu dzīvību nomaitājuši bedrē un akmeņus metuši uz mani.
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Ūdeņi plūda pār manu galvu; tad es sacīju: nu esmu pagalam.
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 Es piesaucu, ak Kungs, Tavu vārdu no dziļās bedres,
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 Un Tu paklausīji manu balsi. Tu neapslēpi Savu ausi no manām vaimanām, no manas kliegšanas.
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Tu nāci tuvu klāt tai dienā, kad es Tevi piesaucu, un sacīji: “Nebīsties!”
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Tu, Kungs, iztiesā manas dvēseles tiesu, Tu izpestī manu dzīvību.
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 Tu, Kungs, redzi to netaisnību, kas man notiek, - tiesā tu manu tiesu!
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Tu redzi visu viņu atriebšanos, visas viņu domas pret mani.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 Tu, Kungs, dzirdi viņu nievāšanu, visas viņu domas pret mani,
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 Manu pretinieku lūpas un viņu domas pret mani cauru dienu.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Lūko jel: Vai tie sēž vai ceļas, es esmu viņu dziesmiņa.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Tu tiem atmaksāsi, Kungs, maksu pēc viņu roku darbiem.
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Tu tiem dosi apstulbotu sirdi, - Tavi lāsti lai ir pār viņiem!
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Tu tos vajāsi ar dusmību un tos izdeldēsi apakš Tā Kunga debesīm.
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
