Ījaba 40

1 Un Tas Kungs atbildēja Ījabam un sacīja:

Nu vervolgde Jahweh tot Job, en sprak:

2 Vai vainotājs ies tiepties ar to Visuvareno? Kas Dievu pamāca, lai uz to atbild!

Zal nu de bediller van den Almachtige zwijgen; Of weet de vitter op God hier nog antwoord op?

3 Bet Ījabs atbildēja Tam Kungam un sacīja:

Maar Job antwoordde Jahweh, en sprak:

4 Redzi, es esmu mazs, ko lai es Tev atbildu? Es likšu roku uz muti.

Ik ben lichtzinnig geweest: Wat zou ik hierop kunnen zeggen; Ik leg mijn hand op mijn mond.

5 Es reiz esmu runājis, bet vairs neatbildēšu; un otru reiz, bet vairs to nedarīšu.

Ik heb eens gesproken, maar doe het niet weer; Tweemaal, maar ik begin niet opnieuw!

6 Un Tas Kungs atbildēja Ījabam no vētras un sacīja:

Maar Jahweh vervolgde, en sprak tot Job in de storm

7 Apjoz jel kā vīrs savus gurnus, tad Es tev gribu vaicāt, un tu mani māci.

Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!

8 Vai tu Manu tiesu iznīcināsi, vai tu Mani pazudināsi, ka tu būtu taisns?

Wilt ge ook nu nog mijn gerechtigheid loochenen, Mij in het ongelijk stellen, om gelijk te hebben?

9 Jeb vai tev ir tāds elkonis kā tam stipram Dievam, vai tev ir pērkona balss kā viņam?

Hebt ge dan een arm, zoals God, Kunt ge donderen met een stem als de zijne?

10 Aptērpies tad ar greznību un augstību, un apģērbies ar lielu godu un godību.

Tooi u dan eens met grootheid en luister, Bekleed u met glorie en majesteit!

11 Izgāz savas dusmības bardzību, un uzlūko visus lepnos un pazemo tos.

Stort eens uw toorn in stromen uit, En verneder, wat trots is, met uw blik;

12 Uzlūko visus lepnos un gāz tos zemē un satriec tos bezdievīgos savā vietā.

Zie op alle hoogmoedigen neer, en trap ze ineen, Verpletter de bozen terstond;

13 Guldi tos kapā pīšļos un sedz viņu vaigus ar tumsību.

Stop ze allen weg in de grond, Zet ze gevangen in het verborgen oord:

14 Tad arī Es tevi teikšu, ka tava labā roka tev palīdzējusi.

Dan zal Ik de eerste zijn, die u prijst, Omdat het uw rechterhand is, die u helpt!

15 Redzi nu, beēmots (upes-zirgs), ko Es līdz ar tevi esmu radījis, ēd zāli kā vērsis.

Maar zie, daar staat het Nijlpaard, dat Ik heb geschapen, Het vreet gras als een rund.

16 Redzi jel, viņa spēks ir viņa gurnos un viņa stiprums viņa vēdera dzīslās.

Zie eens, wat kracht in zijn lenden, Wat sterkte in de spieren van zijn buik!

17 Viņš kustina savu asti kā ciedra koku, viņa cisku dzīslas kopā ir sapītas.

Hij spant zijn staart als een ceder, De spieren van zijn dijen tot een bundel;

18 Viņa kauli ir kā ciets varš, viņa locekļi kā dzelzs mieti.

Zijn schonken zijn koperen buizen, Zijn knoken als ijzeren staven.

19 Viņš ir Dieva ceļu pirmais; kas viņu radījis, Tas viņam devis savu zobenu.

Hij is het meesterwerk van God Gemaakt, om over zijn buurtschap te heersen!

20 Kalni viņam izdod barību, un tur trencās visi lauka zvēri.

Ja, de bergen brengen hem schatting, Met al het wild, dat daar speelt;

21 Koku biezumā viņš apgulstas, niedrēs un dūņās paslēpies.

Onder de lotus vleit hij zich neer, Verscholen in riet en moeras;

22 Koku biezums viņu apsedz ar savu ēnu, upes kārkli viņu apslēpj.

Lotusstruiken beschutten hem met hun schaduw, De waterwilgen staan om hem heen;

23 Redzi, kad upe plūst, tad viņš nedreb, viņš ir drošs, kad Jardāne pat līdz viņa mutei celtos.

Al raast de stroom, hij is niet bang, Onverschrokken, al stijgt de Jordaan tot zijn muil.

24 Vai viņu var gūstīt, viņa acīm redzot? vai viņam virvi var vilkt caur nāsīm?

Wie durft hem bij zijn ogen grijpen, Zijn neus met harpoenen doorboren!