Ījaba 38
1 Tad Tas Kungs Ījabam atbildēja no vētras un sacīja:
Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
2 Kas tas tāds, kas (Dieva) padomu aptumšo ar neprātīgiem vārdiem?
Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
3 Apjoz jel kā vīrs savus gurnus, tad Es tev gribu vaicāt, un tu Mani māci.
Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
4 Kur tu biji, kad Es zemei liku pamatu? Izteic to, ja tev ir tāds gudrs prāts.
Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
5 Vai tu zini, kas viņai mēru licis, jeb kas pār viņu ir vilcis mēra auklu?
Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
6 Uz ko viņas pamati ierakti, jeb kas licis viņas stūra akmeni,
Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
7 Kad rīta zvaigznes kopā priecīgi dziedāja, un visi Dieva bērni gavilēja?
Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
8 Jeb kas jūru aizslēdzis ar durvīm, kad tā izlauzās, un iznāca kā no mātes miesām,
Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
9 Kad Es to ģērbu ar padebešiem, un krēslībā ietinu tā kā tinamos autos,
Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
10 Kad Es tai noliku Savu robežu, un liku aizšaujamos un durvis,
Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
11 Un sacīju: tiktāl tev būs nākt un ne tālāki, un še būs apgulties taviem lepniem viļņiem?
I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
12 Vai tu savā mūžā rītam licis aust, vai auseklim rādījis savu vietu,
Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
13 Lai satver zemes stūrus, ka tie bezdievīgie no tās top izkratīti;
Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
14 Ka tā pārvēršas kā zieģeļa vasks un visas lietas rādās kā apģērbā,
Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
15 Un bezdievīgiem zūd viņu gaišums, un pacelts elkonis salūst?
I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
16 Vai tu esi nācis līdz jūras avotam un staigājis bezdibeņu dziļumos?
Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
17 Vai tev atdarījušies nāves vārti, un vai tu esi redzējis nāves ēnas vārtus?
Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
18 Vai esi skatījies līdz pasaules malām? Stāsti, ja tu visu to zini.
Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
19 Kur ir tas ceļš, kur gaisma mājo, un tumsa - kur ir viņas vieta?
Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
20 Vai tu to varētu pārvest viņas robežā un izzināt viņas nama ceļus?
Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
21 Tu to zini, jo tai laikā tu biji piedzimis, un tev ir daudz to gadu!
Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
22 Vai tu esi nācis, kur tie sniega krājumi, un vai esi redzējis krusas krājumus,
Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
23 Ko Es taupu uz spaidu laiku, uz kaušanas un kara dienu?
Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
24 Pa kuru ceļu gaisma dalās un kā austrenis izplešas virs zemes?
Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
25 Kas lietum rādījis, kur lai gāžas, un ceļu zibeņiem un pērkoniem,
Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
26 Ka lietus līst, kur cilvēka nav, tuksnesī, kur neviens nedzīvo,
Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
27 Ka viņš dzirdina tukšo posta vietu un zālītei liek dīgt?
Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
28 Vai lietum ir tēvs, vai kas dzemdinājis rasas lāsi?
Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
29 No kura klēpja cēlies ledus, un no kā dzimusi debess salna,
Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
30 Ka ūdeņi sastingst kā akmens, un jūras dziļumi aizsalst cieti?
Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
31 Vai tu vari sasiet Sietiņa saites, vai atraisīt Orijona zvaigžņu saiti?
Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
32 Vai tu zvaigznes vari izvest savā laikā un vadīt debess vāģus un viņu ratus?
Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
33 Vai tu zini debess likumus, jeb vai proti, kā tie valda virs zemes?
I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
34 Vai tu savu balsi vari pacelt uz padebešiem, lai ūdeņi plūst zemē uz tevi?
Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
35 Vai vari sūtīt zibeņus, ka tie iet un uz tevi saka: redzi, še mēs esam?
Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
36 Kas lika gudrību tumšos mākoņos un prātu debess spīdumos?
Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
37 Kas skaita mākoņus ar gudrību, un kas māk apgāzt padebešus,
Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
38 Ka pīšļi top aplieti, ka tie saskrien un salīp pītēs?
Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
39 Vai tu māki medīt laupījumu priekš lauvas un pildīt jauno lauvu tukšo vēderu,
Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
40 Kad tie nogulstas alās un biezos krūmos glūn?
Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
41 Kas gādā krauklim barību, kad viņa bērni uz Dievu brēc un šurpu turpu skraida, kad nav ko ēst?
Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?
