Ījaba 34

1 Un Elihus atbildēja un sacīja:

Elihoe vervolgde en sprak:

2 Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;

Gij wijzen, hoort naar mijn rede; Verstandigen, luistert naar mij:

3 Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.

Want het oor toetst de woorden, Zoals het gehemelte spijzen keurt.

4 Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.

We moeten zelf onderzoeken, wat recht is, Onder elkander beslissen wat goed is.

5 Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.

Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtschapen, Maar God onthoudt mij mijn recht;

6 Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.

Ondanks mijn recht moet ik lijden, Mijn wonde is ongeneeslijk, al ben ik niet schuldig!

7 Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,

Is er wel iemand als Job, Die godslastering als water drinkt,

8 Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?

Die het gezelschap van boosdoeners opzoekt En met slechte lieden omgang heeft?

9 Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.

Want hij zegt: Wat baat het den mens, In God zijn behagen te stellen!

10 Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.

Verstandige lieden, hoort dus naar mij: Onmogelijk; God doet geen kwaad, de Almachtige geen onrecht;

11 Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.

Want Hij vergeldt de mensen hun daden, Behandelt iedereen naar zijn gedrag!

12 Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!

Waarachtig, God kan geen onrecht begaan, De Almachtige het recht niet verkrachten!

13 Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?

Wie heeft de aarde onder zijn leiding gesteld Wie Hem met de hele wereld belast?

14 Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:

Trekt Hij hun geest tot Zich terug, Neemt Hij tot Zich hun levensadem,

15 Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.

Dan sterft onmiddellijk alle vlees, Keert de mens terug tot stof!

16 Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.

Zijt ge verstandig, luister hiernaar, En leen het oor aan mijn rede:

17 Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?

Kan Hij, die het recht zou haten, besturen; Kan de Alrechtvaardige onrecht bedrijven?

18 Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;

Hij, die tot den koning zegt: Belial Tot de edelen: Booswicht;

19 Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.

Die vorsten niet voortrekt, Den arme niet achterstelt bij den rijke. Neen, ze zijn allen het werk zijner handen,

20 Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.

En sterven plotseling, midden in de nacht; Rijken worden opgeschrikt, en gaan heen, Machtigen verdwijnen, al steekt men er de hand niet naar uit.

21 Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.

Want zijn ogen zijn op de wegen der mensen gericht, En Hij ziet al hun schreden;

22 Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.

Er bestaat geen duister of donker, Waarin de boosdoeners zich kunnen verbergen.

23 Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.

Neen, geen vaste tijd voor den mens, Om voor God ten gericht te verschijnen;

24 Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.

Hij verplettert den machtige zonder verhoor, En stelt anderen voor hem in de plaats.

25 Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.

Hij geeft dus acht op hun daden, Hij stort ze omver in de nacht;

26 Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.

Ze worden verbrijzeld tot straf voor hun boosheid, Hij tuchtigt ze op de plaats, waar allen het zien.

27 Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.

Want van Hem zijn ze afgeweken, En hebben op geen van zijn paden gelet;

28 Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.

Ze hebben het kermen der armen tot Hem doen komen, Zodat Hij het klagen der ellendigen hoort.

29 Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,

Hield Hij Zich stil, wie zou ze beschuldigen Bedekte Hij zijn gelaat, wie wees hen terecht? Neen, Hij houdt volk en eenling in het oog,

30 Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.

Opdat geen boze regeert, het volk niet zondigt.

31 Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.

Maar als de boze tot God zegt: Ik heb gedwaald, Doch ik wil niet meer zondigen;

32 Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.

Onderricht mij, totdat ik tot inzicht kom; Heb ik misdaan, ik doe het niet meer!

33 Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!

Moet Hij, volgens u, het dan toch maar vergelden, Omdat gij zijn gerechtigheid anders misprijst? Gij hebt te beslissen, niet ik; Spreek dus uit, wat ge meent!

34 Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:

Verstandige mensen zullen mij zeggen, Met den wijzen man, die mij hoort:

35 Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.

Job heeft niet verstandig gesproken, Zijn rede getuigt niet van inzicht.

36 Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.

Waarachtig, Job zal ten einde toe worden beproefd, Om zijn antwoorden, boosdoeners waardig;

37 Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -

Want hij heeft bij zijn zonde de misdaad gevoegd, Ons te honen, en tegen God een grote mond op te zetten!