Ījaba 19

1 Bet Ījabs atbildēja un sacīja:

ויען איוב ויאמר

2 Cik ilgi jūs manu dvēseli bēdināsiet un mani mocīsiet ar vārdiem?

עד-אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים

3 Jūs gan desmitkārt mani likuši kaunā un nekaunaties mani tā nomākt.

זה עשר פעמים תכלימוני לא-תבשו תהכרו-לי

4 Un ja es tiešām esmu maldījies, tad tā maldīšanās ir mana.

ואף-אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי

5 Vai tad jums tiešām tā bija lielīties pret mani un pierādīt manu kaunu?

אם-אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי

6 Ņemiet jel vērā, kā Dievs mani lauzis un mani apvaldzinājis ar Savu tīklu.

דעו-אפו כי-אלוה עותני ומצודו עלי הקיף

7 Redzi, es brēcu par varas darbu, bet man neatbild; es kliedzu pēc palīga, bet tiesas nav.

הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט

8 Manam ceļam Viņš licis šķēršļus, ka netieku uz priekšu, un uz manām tekām Viņš licis tumsību.

ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים

9 Manu godu Viņš man novilcis un atņēmis manas galvas kroni.

כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי

10 Viņš mani nopostījis visapkārt, ka eju bojā, un manu cerību Viņš izsakņojis kā koku.

יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי

11 Viņš iededzinājis Savu bardzību pret mani un mani tur kā Savu ienaidnieku.

ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו

12 Viņa kara spēki sanākuši kopā un pret mani taisījuši savu ceļu un apmetuši lēģeri ap manu dzīvokli.

יחד יבאו גדודיו--ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי

13 Manus brāļus viņš atšķīris tālu no manis, un mani draugi man palikuši visai sveši.

אחי מעלי הרחיק וידעי אך-זרו ממני

14 Mani tuvinieki atstājās, un mani draugi mani aizmirst.

חדלו קרובי ומידעי שכחוני

15 Mana saime un manas kalpones tur mani par svešinieku, un es esmu kā svešs viņu acīs.

גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם

16 Es saucu savu kalpu, bet tas neatbild, tas man mīļi jālūdzās ar savu muti.

לעבדי קראתי ולא יענה במו-פי אתחנן-לו

17 Mana dvaša riebj manai sievai, un mana smaka manas mātes bērniem.

רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני

18 Pat puikas mani nicina; kad es ceļos, tad tie man runā pretim.

גם-עוילים מאסו בי אקומה וידברו-בי

19 Visi mani uzticamie draugi mani tur par negantību, un ko es mīlējis, tie ir griezušies pret mani.

תעבוני כל-מתי סודי וזה-אהבתי נהפכו-בי

20 Mani kauli līp pie manas ādas un pie manas miesas, un maniem zobiem āda vien atliek.

בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני

21 Apžēlojaties par mani, apžēlojaties par mani, mani draugi! Jo Dieva roka mani aizskārusi.

חנני חנני אתם רעי כי יד-אלוה נגעה בי

22 Kāpēc jūs mani vajājat, kā tas stiprais Dievs, un no manas miesas nevarat pieēsties?

למה תרדפני כמו-אל ומבשרי לא תשבעו

23 Ak kaut mani vārdi taptu sarakstīti, ak kaut tie taptu iezīmēti grāmatā!

מי-יתן אפו ויכתבון מלי מי-יתן בספר ויחקו

24 Kaut tie ar dzelzs kaltu un svinu par mūžīgu piemiņu taptu iecirsti akmenī.

בעט-ברזל ועפרת-- לעד בצור יחצבון

25 Bet es zinu, ka mans Pestītājs dzīvs, un pēcgalā Viņš celsies pār pīšļiem.

ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על-עפר יקום

26 Un kad mana āda, kas tā sasista, vairs nebūs, tad vaļā no savas miesas es skatīšu Dievu.

ואחר עורי נקפו-זאת ומבשרי אחזה אלוה

27 Tiešām, es Viņu sev skatīšu, un manas acis Viņu redzēs, un nebūs svešs. - Mana sirds iekš manis ilgojās.

אשר אני אחזה-לי--ועיני ראו ולא-זר כלו כליתי בחקי

28 Kad jūs sakāt: Kā mēs to vajāsim? Un ka tā vaina pie manis atrasta:

כי תאמרו מה-נרדף-לו ושרש דבר נמצא-בי

29 Tad bīstaties no zobena; jo zobens ir tā bardzība par noziegumiem, lai jūs atzīstat, ka ir sodība.

גורו לכם מפני-חרב--כי-חמה עונות חרב למען תדעון שדין (שדון)