Psalmorum 139
1 in finem David psalmus
Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.
2 Domine probasti me et cognovisti me tu cognovisti sessionem meam et surrectionem meam
Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.
3 intellexisti cogitationes meas de longe semitam meam et funiculum meum investigasti
Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.
4 et omnes vias meas praevidisti quia non est sermo in lingua mea
For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.
5 ecce Domine tu cognovisti omnia novissima et antiqua tu formasti me et posuisti super me manum tuam
Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.
6 mirabilis facta est scientia tua ex me confortata est non potero ad eam
Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.
7 quo ibo ab spiritu tuo et quo a facie tua fugiam
Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?
For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)
9 si sumpsero pinnas meas diluculo et habitavero in extremis maris
Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,
10 etenim illuc manus tua deducet me et tenebit me dextera tua
di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.
11 et dixi forsitan tenebrae conculcabunt me et nox inluminatio in deliciis meis
Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »
12 quia tenebrae non obscurabuntur a te et nox sicut dies inluminabitur sicut tenebrae eius ita et lumen eius
so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.
13 quia tu possedisti renes meos suscepisti me de utero matris meae
For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
14 confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es mirabilia opera tua et anima mea cognoscit nimis
Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
15 non est occultatum os meum a te quod fecisti in occulto et substantia mea in inferioribus terrae
Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
16 inperfectum meum viderunt oculi tui et in libro tuo omnes scribentur die formabuntur et nemo in eis
Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
17 mihi autem nimis honorificati sunt amici tui Deus nimis confirmati sunt principatus eorum
Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!
18 dinumerabo eos et super harenam multiplicabuntur exsurrexi et adhuc sum tecum
Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.
19 si occideris Deus peccatores et viri sanguinum declinate a me
Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -
20 quia dices in cogitatione accipient in vanitate civitates tuas
dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!
21 nonne qui oderunt te Domine oderam et super inimicos tuos tabescebam
Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?
22 perfecto odio oderam illos inimici facti sunt mihi
Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.
23 proba me Deus et scito cor meum interroga me et cognosce semitas meas
Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!
24 et vide si via iniquitatis in me est et deduc me in via aeterna
Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!
