< Job 7 >

1 militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius
Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
2 sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui
Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
3 sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi
Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
4 si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras
Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
5 induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est
Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
6 dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe
Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
7 memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona
Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
8 nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam
Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
9 sicut consumitur nubes et pertransit sic qui descenderit ad inferos non ascendet (Sheol h7585)
якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)
10 nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius
ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
11 quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae
Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
12 numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere
Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
13 si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo
Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
14 terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties
устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
15 quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea
свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
16 desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei
Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
17 quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum
Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
18 visitas eum diluculo et subito probas illum
Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
19 usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam
Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
20 peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis
Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
21 cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam
Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.

< Job 7 >