Job 34
1 pronuntians itaque Heliu etiam haec locutus est
Og Elihu tok til ords og sagde:
2 audite sapientes verba mea et eruditi auscultate me
«Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
3 auris enim verba probat et guttur escas gustu diiudicat
For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
4 iudicium eligamus nobis et inter nos videamus quid sit melius
So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
5 quia dixit Iob iustus sum et Deus subvertit iudicium meum
For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
6 in iudicando enim me mendacium est violenta sagitta mea absque ullo peccato
tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
7 quis est vir ut est Iob qui bibit subsannationem quasi aquam
Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
8 qui graditur cum operantibus iniquitatem et ambulat cum viris impiis
som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
9 dixit enim non placebit vir Deo etiam si cucurrerit cum eo
For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
10 ideo viri cordati audite me absit a Deo impietas et ab Omnipotente iniquitas
Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
11 opus enim hominis reddet ei et iuxta vias singulorum restituet
Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
12 vere enim Deus non condemnabit frustra nec Omnipotens subvertet iudicium
Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
13 quem constituit alium super terram aut quem posuit super orbem quem fabricatus est
Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
14 si direxerit ad eum cor suum spiritum illius et flatum ad se trahet
Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
15 deficiet omnis caro simul et homo in cinerem revertetur
då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
16 si habes ergo intellectum audi quod dicitur et ausculta vocem eloquii mei
Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
17 numquid qui non amat iudicium sanare potest et quomodo tu eum qui iustus est in tantum condemnas
Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
18 qui dicit regi apostata qui vocat duces impios
Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
19 qui non accipit personas principum nec cognovit tyrannum cum disceptaret contra pauperem opus enim manuum eius sunt universi
Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
20 subito morientur et in media nocte turbabuntur populi et pertransibunt et auferent violentum absque manu
Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
21 oculi enim eius super vias hominum et omnes gressus eorum considerat
Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
22 non sunt tenebrae et non est umbra mortis ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem
det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
23 neque enim ultra in hominis potestate est ut veniat ad Deum in iudicium
Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
24 conteret multos innumerabiles et stare faciet alios pro eis
Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
25 novit enim opera eorum et idcirco inducet noctem et conterentur
Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
26 quasi impios percussit eos in loco videntium
Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
27 qui quasi de industria recesserunt ab eo et omnes vias eius intellegere noluerunt
dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
28 ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni et audiret vocem pauperum
so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
29 ipso enim concedente pacem quis est qui condemnet ex quo absconderit vultum quis est qui contempletur eum et super gentem et super omnes homines
Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
30 qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi
so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
31 quia ergo ego locutus sum ad Deum te quoque non prohibeo
For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
32 si erravi tu doce me si iniquitatem locutus sum ultra non addam
Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
33 numquid a te Deus expetit eam quia displicuit tibi tu enim coepisti loqui et non ego quod si quid nosti melius loquere
Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
34 viri intellegentes loquantur mihi et vir sapiens audiat me
Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
35 Iob autem stulte locutus est et verba illius non sonant disciplinam
«Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
36 pater mi probetur Iob usque ad finem ne desinas in hominibus iniquitatis
Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
37 quia addit super peccata sua blasphemiam inter nos interim constringatur et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum
For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
