Job 23

1 respondens autem Iob dixit

Då svara Job og sagde:

2 nunc quoque in amaritudine est sermo meus et manus plagae meae adgravata est super gemitum meum

«Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.

3 quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum et veniam usque ad solium eius

Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!

4 ponam coram eo iudicium et os meum replebo increpationibus

Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.

5 ut sciam verba quae mihi respondeat et intellegam quid loquatur mihi

Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.

6 nolo multa fortitudine contendat mecum nec magnitudinis suae mole me premat

Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.

7 proponat aequitatem contra me et perveniat ad victoriam iudicium meum

Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.

8 si ad orientem iero non apparet si ad occidentem non intellegam eum

Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;

9 si ad sinistram quid agat non adprehendam eum si me vertam ad dextram non videbo illum

i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.

10 ipse vero scit viam meam et probavit me quasi aurum quod per ignem transit

For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.

11 vestigia eius secutus est pes meus viam eius custodivi et non declinavi ex ea

Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,

12 a mandatis labiorum eius non recessi et in sinu meo abscondi verba oris eius

veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.

13 ipse enim solus est et nemo avertere potest cogitationem eius et anima eius quodcumque voluerit hoc facit

Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.

14 cum expleverit in me voluntatem suam et alia multa similia praesto sunt ei

Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.

15 et idcirco a facie eius turbatus sum et considerans eum timore sollicitor

Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.

16 Deus mollivit cor meum et Omnipotens conturbavit me

Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,

17 non enim perii propter inminentes tenebras nec faciem meam operuit caligo

ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.