< Job 16 >

1 respondens autem Iob dixit
Job progovori i reče:
2 audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis
“Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!
3 numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris
Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?
4 poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos
I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;
5 roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis
i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.
6 sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me
Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?
7 nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei
Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.
8 rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi
Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.
9 collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est
Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,
10 aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis
prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.
11 conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit
Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.
12 ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum
Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.
13 circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea
Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.
14 concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans
Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.
15 saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum
Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.
16 facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt
Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.
17 haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces
A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.
18 terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus
O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.
19 ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis
Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.
20 verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus
Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:
21 atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo
o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.
22 ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo
No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.

< Job 16 >