Job 14

1 homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis

Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.

2 quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet

Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.

3 et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium

Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.

4 quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es

Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!

5 breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt

Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,

6 recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius

so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!

7 lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant

For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.

8 si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius

Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,

9 ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est

ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.

10 homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est

Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?

11 quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat

Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,

12 sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo

so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.

13 quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei (Sheol h7585)

Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)

14 putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea

Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.

15 vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram

Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.

16 tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis

Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;

17 signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam

mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!

18 mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo

Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,

19 lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes

Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni

20 roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum

og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.

21 sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget

Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;

22 attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit

Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»