Job 14

1 homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis

Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.

2 quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet

Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.

3 et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium

Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!

4 quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es

Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.

5 breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt

Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.

6 recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius

Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.

7 lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant

Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.

8 si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius

Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,

9 ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est

Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.

10 homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est

Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?

11 quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat

Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:

12 sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo

Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.

13 quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei (Sheol h7585)

Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)

14 putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea

Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.

15 vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram

Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.

16 tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis

Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;

17 signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam

Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.

18 mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo

Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;

19 lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes

Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.

20 roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum

Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.

21 sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget

Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.

22 attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit

Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.