< Psalmorum 9 >

1 Psalmus David, in finem pro occultis filii. Confitebor tibi Domine in toto corde meo: narrabo omnia mirabilia tua.
Salmo de Davi, para o regente, em “Mute-Laben”: Louvarei a [ti], SENHOR com todo o meu coração; contarei todas as tuas maravilhas.
2 Laetabor et exultabo in te: psallam nomini tuo Altissime,
Em ti eu ficarei contente e saltarei de alegria; cantarei a teu nome, ó Altíssimo.
3 In convertendo inimicum meum retrorsum: infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
Meus inimigos voltaram para trás; eles caem e perecem diante de ti.
4 Quoniam fecisti iudicium meum et causam meam: sedisti super thronum qui iudicas iustitiam.
Porque tu fizeste conforme meu direito e minha causa; tu te sentaste no teu tribunal e julgaste com justiça.
5 Increpasti Gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in aeternum et in saeculum saeculi.
Severamente repreendeste às nações, destruíste ao perverso; tu tiraste o nome dele para sempre e eternamente.
6 Inimici defecerunt frameae in finem: et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu:
[Ao] inimigo, as destruições já se acabaram para sempre. E tu arrasaste as cidades, [e] já pereceu sua memória [com] elas.
7 et Dominus in aeternum permanet. Paravit in iudicio thronum suum:
Mas o SENHOR se sentará [para governar] eternamente; ele já preparou seu trono para julgar.
8 et ipse iudicabit orbem terrae in aequitate, iudicabit populos in iustitia.
Ele mesmo julgará ao mundo com justiça; e corretamente fará justiça aos povos.
9 Et factus est Dominus refugium pauperi: adiutor in opportunitatibus, in tribulatione.
O SENHOR será um refúgio para o aflito; um refúgio em tempos de angústia.
10 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum: quoniam non dereliquisti quaerentes te Domine.
E confiarão em ti os que conhecem o teu nome; porque tu, SENHOR, nunca desamparaste aos que te buscam.
11 Psallite Domino, qui habitat in Sion: annunciate inter Gentes studia eius:
Cantai ao SENHOR, que habita em Sião! Contai entre os povos as obras dele.
12 Quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est: non est oblitus clamorem pauperum.
Porque ele investiga os derramamentos de sangue, [e] lembra-se deles; não se esquece do clamor dos que sofrem.
13 Miserere mei Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis.
Tem misericórdia de mim, SENHOR; olha para o meu sofrimento, [causado] pelos que me odeiam; tu, que me levantas [para fora] das portas da morte.
14 Qui exaltas me de portis mortis, ut annunciem omnes laudationes tuas in portis filiae Sion.
Para que eu conte todos os teus louvores nas portas da filha de Sião, [e] me alegre em tua salvação.
15 Exultabo in salutari tuo: infixae sunt Gentes in interitu, quem fecerunt. In laqueo isto, quem absconderunt, comprehensus est pes eorum.
As nações se afundaram na cova que elas fizeram; o pé delas ficou preso na rede que esconderam.
16 Cognoscetur Dominus iudicia faciens: in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
O SENHOR foi conhecido [pelo] juízo que fez; o perverso foi enlaçado pelas obras de suas [próprias] mãos. (Higaiom, (Selá)
17 Convertantur peccatores in infernum, omnes Gentes quae obliviscuntur Deum. (Sheol h7585)
Os perversos irão para o Xeol, e todas as nações que se esquecem de Deus. (Sheol h7585)
18 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis: patientia pauperum non peribit in finem.
Porque o necessitado não será esquecido para sempre; [nem a] esperança dos oprimidos perecerá eternamente.
19 Exurge Domine, non confortetur homo: iudicentur Gentes in conspectu tuo:
Levanta-te, SENHOR, não prevaleça o homem [contra ti]; sejam julgadas as nações diante de ti.
20 Constitue Domine legislatorem super eos: ut sciant Gentes quoniam homines sunt.
Põe medo neles, SENHOR; saibam as nações que eles são meros mortais. (Selá)

< Psalmorum 9 >