Psalmorum 81

1 Psalmus Asaph, in finem, pro torcularibus, quinta sabbati. Exultate Deo adiutori nostro: iubilate Deo Iacob.

Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!

2 Sumite psalmum, et date tympanum: psalterium iucundum cum cithara.

Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!

3 Buccinate in Neomenia tuba, in insigni die sollemnitatis vestrae:

Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!

4 Quia praeceptum in Israel est: et iudicium Deo Iacob.

For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.

5 Testimonium in Ioseph posuit illud, cum exiret de Terra Aegypti: linguam, quam non noverat, audivit.

Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:

6 Divertit ab oneribus dorsum eius: manus eius in cophino servierunt.

«Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.

7 In tribulatione invocasti me, et liberavi te: exaudivi te in abscondito tempestatis: probavi te apud aquam contradictionis.

I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)

8 Audi populus meus, et contestabor te: Israel si audieris me,

Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!

9 non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum.

Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.

10 Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti: dilata os tuum, et implebo illud.

Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!

11 Et non audivit populus meus vocem meam: et Israel non intendit mihi.

Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.

12 Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum, ibunt in adinventionibus suis.

So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.

13 Si populus meus audisset me: Israel si in viis meis ambulasset:

Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!

14 Pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem: et super tribulantes eos misissem manum meam.

Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.

15 Inimici Domini mentiti sunt ei: et erit tempus eorum in saecula.

Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.

16 Et cibavit eos ex adipe frumenti: et de petra, melle saturavit eos.

Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»