Psalmorum 72
1 Psalmus, In Salomonem.
Av Salomo. Gud, gjev kongen dine domar og kongssonen di rettferd!
2 Deus iudicium tuum regi da: et iustitiam tuam filio regis: Iudicare populum tuum in iustitia, et pauperes tuos in iudicio.
Han skal døma ditt folk med rettferd og dine armingar med rett.
3 Suscipiant montes pacem populo: et colles iustitiam.
Fjelli skal bera fred for folket, og like eins haugarne, ved rettferd.
4 Iudicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum: et humiliabit calumniatorem.
Han skal døma armingarne i folket, han skal frelsa borni åt den fatige og knasa valdsmannen.
5 Et permanebit cum Sole, et ante Lunam, in generatione et generationem.
Dei skal ottast deg so lenge soli skin, og so lenge månen lyser frå ætt til ætt.
6 Descendet sicut pluvia in vellus: et sicut stillicidia stillantia super terram.
Han skal koma ned som regn på nyslegen voll, lik ei regnskur som væter jordi.
7 Orietur in diebus eius iustitia, et abundantia pacis: donec auferatur luna.
I hans dagar skal den rettferdige bløma, og det skal vera mykje fred, alt til det ingen måne er meir.
8 Et dominabitur a mari usque ad mare: et a flumine usque ad terminos orbis terrarum.
Og han skal hava herredom frå hav til hav, og frå elvi til endarne av jordi.
9 Coram illo procident Aethiopes: et inimici eius terram lingent.
Dei som bur i øydemarki, skal bøygja seg for honom, og hans fiendar skal slikka mold.
10 Reges Tharsis, et insulae munera offerent: reges Arabum, et Saba dona adducent:
Kongarne frå Tarsis og øyarne skal bera fram gåvor, kongarne frå Sjeba og Seba skal koma med skatt.
11 Et adorabunt eum omnes reges terrae: omnes gentes servient ei:
Alle kongar skal fall ned for honom, alle folkeslag skal tena honom.
12 Quia liberabit pauperem a potente: et pauperem, cui non erat adiutor.
For han skal frelsa den fatige som ropar, og armingen som ingen hjelpar hev.
13 Parcet pauperi et inopi: et animas pauperum salvas faciet.
Han skal spara vesalmannen og den fatige, og sjælerne åt dei fatige skal han frelsa.
14 Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum: et honorabile nomen eorum coram illo.
Frå trykk og vald skal han løysa deira sjæl, og dyrt skal blodet deira vera i hans augo.
15 Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiae, et adorabunt de ipso semper: tota die benedicent ei.
Og han skal liva, og Sjeba-gull skal han gjeva honom, og han skal alltid beda for honom, heile dagen skal han lova honom.
16 Et erit firmamentum in terra in summis montium, superextolletur super Libanum fructus eius: et florebunt de civitate sicut foenum terrae.
Det skal vera ei mengd med korn i landet, på fjelltopparne, grøda skal susa som Libanonskogen, og folk blømer fram i byarne som gras på jordi.
17 Sit nomen eius benedictum in saecula: ante Solem permanet nomen eius. Et benedicentur in ipso omnes tribus terrae: omnes gentes magnificabunt eum.
Hans namn skal vara i all æva, so lenge soli skin, skal hans namn setja nye renningar, og ved honom skal dei velsigna seg, alle heidningefolk skal prisa honom sæl.
18 Benedictus Dominus Deus Israel, qui facit mirabilia solus:
Lova vere Gud Herren, Israels Gud, han, den einaste som gjer under!
19 Et benedictum nomen maiestatis eius in aeternum: et replebitur maiestate eius omnis terra: fiat, fiat.
Og lova vere hans herlege namn i all æva! og all jordi verte full av hans æra! Amen, amen!
Ende på bønerne av David, son åt Isai.
