< Psalmorum 55 >

1 Psalmus, in finem, In hymnis intellectus David. Exaudi Deus orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam:
Inclina ó Deus os teus ouvidos à minha oração, e não te escondas da minha súplica.
2 intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea: et conturbatus sum
Atende-me, e ouve-me: lamento na minha queixa, e faço ruído,
3 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.
Pelo clamor do inimigo e por causa da opressão do ímpio: pois lançou sobre mim a iniquidade, e com furor me aborrecem.
4 Cor meum conturbatum est in me: et formido mortis cecidit super me.
O meu coração está dolorido dentro de mim, e terrores da morte cairam sobre mim.
5 Timor et tremor venerunt super me: et contexerunt me tenebrae:
Temor e tremor vieram sobre mim; e o horror me cobriu.
6 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo, et requiescam?
Pelo que disse: Oh! quem me dera asas como de pomba! porque então voaria, e estaria em descanço.
7 Ecce elongavi fugiens: et mansi in solitudine.
Eis que fugiria para longe, e pernoitaria no deserto (Selah)
8 Expectabam eum, qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
Apressar-me-ia a escapar da fúria do vento e da tempestade.
9 Praecipita Domine, divide linguas eorum: quoniam vidi iniquitatem, et contradictionem in civitate.
Despedaça, Senhor, e divide as suas línguas, pois tenho visto violência e contenda na cidade.
10 Die ac nocte circumdabit eam super muros eius iniquitas: et labor in medio eius,
De dia e de noite a cercam sobre os seus muros; iniquidade e malícia estão no meio dela.
11 et iniustitia. Et non defecit de plateis eius usura et dolus.
Maldade há dentro dela: astúcia e engano não se apartam das suas ruas.
12 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is, qui oderat me, super me magna locutus fuisset: abscondissem me forsitan ab eo.
Pois não era um inimigo que me afrontava: então eu o houvera suportado: nem era o que me aborrecia que se engrandecia contra mim, porque dele me teria escondido.
13 Tu vero homo unanimis: dux meus, et notus meus:
Mas eras tu, homem meu igual, meu guia e meu intimo amigo.
14 Qui simul mecum dulces capiebas cibos: in domo Dei ambulavimus cum consensu.
Consultávamos juntos suavemente, e andavamos em companhia na casa de Deus.
15 Veniat mors super illos: et descendant in infernum viventes: Quoniam nequitiae in habitaculis eorum: in medio eorum. (Sheol h7585)
A morte os assalte, e vivos desçam ao inferno; porque há maldade nas suas habitações e no meio deles. (Sheol h7585)
16 Ego autem ad Deum clamavi: et Dominus salvabit me.
Porém eu invocarei a Deus, e o Senhor me salvará.
17 Vespere, et mane, et meridie narrabo et annunciabo: et exaudiet vocem meam.
De tarde e de manhã e ao meio dia orarei; e clamarei, e ele ouvirá a minha voz.
18 Redimet in pace animam meam ab his, qui appropinquant mihi: quoniam inter multos erant mecum.
Livrou em paz a minha alma da peleja que havia contra mim; pois havia muitos comigo.
19 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante saecula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum:
Deus ouvirá, e os afligirá, aquele que preside desde a antiguidade (Selah) porque não há neles nenhuma mudança, e portanto não temem a Deus
20 extendit manum suam in retribuendo. Contaminaverunt testamentum eius,
Ele pôs as suas mãos naqueles que tem paz com ele: quebrou a sua aliança.
21 divisi sunt ab ira vultus eius: et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones eius super oleum: et ipsi sunt iacula.
As palavras da sua boca eram mais macias do que a manteiga, mas havia guerra no seu coração: as suas palavras eram mais brandas do que o azeite: contudo, eram espadas nuas.
22 Iacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet: non dabit in aeternum fluctuationem iusto.
Lança a tua carga sobre o Senhor, e ele te susterá: não permitirá nunca que o justo seja abalado.
23 Tu vero Deus deduces eos, in puteum interitus. Viri sanguinum, et dolosi non dimidiabunt dies suos: ego autem sperabo in te Domine.
Mas tu, ó Deus, os farás descer ao poço da perdição; homens de sangue e de fraude não viverão metade dos seus dias; mas eu em ti confiarei.

< Psalmorum 55 >