< Psalmorum 51 >

1 Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
Salmo de Davi, para o regente, quando o profeta Natã veio até ele, depois dele ter praticado adultério com Bate-Seba: Tem misericórdia de mim, ó Deus, conforme a tua bondade; desfaz minhas transgressões conforme a abundância de tuas misericórdias.
2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
Lava-me bem de minha perversidade, e purifica-me de meu pecado.
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
Porque eu reconheço minhas transgressões, e meu pecado está continuamente diante de mim.
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
Contra ti, somente contra ti pequei, e fiz o mal segundo teus olhos; para que estejas justo no que dizeres, e puro no que julgares.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
Eis que em perversidade fui formado, e em pecado minha mãe me concebeu.
6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi.
Eis que tu te agradas da verdade interior, e no oculto tu me fazes conhecer sabedoria.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
Limpa-me do pecado com hissopo, e ficarei limpo; lava-me, e eu serei mais branco que a neve.
8 Auditui meo dabis gaudium et laetitiam: et exultabunt ossa humiliata.
Faça-me ouvir alegria e contentamento, [e] meus ossos, que tu quebraste, se alegrarão.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
Esconde tua face de meus pecados, e desfaz todas as minhas perversidades.
10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
Cria em mim um coração puro, ó Deus; e renova um espírito firme em meu interior.
11 Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
Não me rejeites de tua face, e não tires teu Espírito Santo de mim.
12 Redde mihi laetitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
Restaura a alegria de tua salvação, e que tu me sustentes com um espírito de boa vontade.
13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
[Então] eu ensinarei aos transgressores os teus caminhos, e os pecadores se converterão a ti.
14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meae: et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.
Livra-me das [transgressões] por derramamento de sangue, ó Deus, Deus de minha salvação; e minha língua louvará alegremente tua justiça.
15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
Abre, Senhor, os meus lábios, e minha boca anunciará louvor a ti.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
Porque tu não te agradas de sacrifícios, pois senão eu te daria; tu não te alegras de holocaustos.
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
Os sacrifícios a Deus são um espírito quebrado [em arrependimento]; tu não desprezarás um coração quebrado e triste.
18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut aedificentur muri Ierusalem.
Faze bem a Sião conforme tua boa vontade; edifica os muros de Jerusalém.
19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.
Então tu te agradarás dos sacrifícios de justiça, dos holocaustos, e das ofertas queimadas; então oferecerão bezerros sobre teu altar.

< Psalmorum 51 >