< Psalmorum 50 >

1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:
Ein Psalm Asaphs. Gott, der HERR, der Mächtige, redet und ruft der Welt vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang.
2 ex Sion species decoris eius.
Aus Zion bricht an der schöne Glanz Gottes.
3 Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.
Unser Gott kommt und schweigt nicht. Fressend Feuer geht vor ihm her und um ihn her ist ein großes Wetter.
4 Advocavit caelum desursum: et terram discernere populum suum.
Er ruft Himmel und Erde, daß er sein Volk richte:
5 Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.
“Versammelt mir meine Heiligen, die den Bund mit mir gemacht haben beim Opfer.”
6 Et annunciabunt caeli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.
Und die Himmel werden seine Gerechtigkeit verkündigen; denn Gott ist Richter. (Sela)
7 Audi populus meus, et loquar Israel, et testificabor tibi: Deus Deus tuus ego sum.
“Höre, mein Volk, laß mich reden; Israel, laß mich unter dir zeugen: Ich, Gott, bin dein Gott.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
Deines Opfers halber strafe ich dich nicht, sind doch deine Brandopfer immer vor mir.
9 Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.
Ich will nicht von deinem Hause Farren nehmen noch Böcke aus deinen Ställen.
10 Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum, iumenta in montibus et boves.
Denn alle Tiere im Walde sind mein und das Vieh auf den Bergen, da sie bei tausend gehen.
11 Cognovi omnia volatilia caeli: et pulchritudo agri mecum est.
Ich kenne alle Vögel auf den Bergen, und allerlei Tier auf dem Feld ist vor mir.
12 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terrae, et plenitudo eius.
Wo mich hungerte, wollte ich dir nicht davon sagen; denn der Erdboden ist mein und alles, was darinnen ist.
13 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
Meinst du, daß ich Ochsenfleisch essen wolle oder Bocksblut trinken?
14 Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.
Opfere Gott Dank und bezahle dem Höchsten deine Gelübde
15 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
und rufe mich an in der Not, so will ich dich erretten, so sollst du mich preisen.”
16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?
Aber zum Gottlosen spricht Gott: “Was verkündigst du meine Rechte und nimmst meinen Bund in deinen Mund,
17 Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:
so du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich?
18 Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.
Wenn du einen Dieb siehst, so läufst du mit ihm und hast Gemeinschaft mit den Ehebrechern.
19 Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.
Deinen Mund lässest du Böses reden, und deine Zunge treibt Falschheit.
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuae ponebas scandalum:
Du sitzest und redest wider deinen Bruder; deiner Mutter Sohn verleumdest du.
21 haec fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
Das tust du, und ich schweige; da meinst du, ich werde sein gleichwie du. Aber ich will dich strafen und will dir's unter Augen stellen.
22 Intelligite haec qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
Merket doch das, die ihr Gottes vergesset, daß ich nicht einmal hinraffe und sei kein Retter da.
23 Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.
Wer Dank opfert, der preiset mich; und da ist der Weg, daß ich ihm zeige das Heil Gottes.”

< Psalmorum 50 >