< Psalmorum 4 >

1 Psalmus cantici David, in finem. Cum invocarem exaudivit me Deus iustitiae meae: in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. Filii hominum usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quaeritis mendacium?
Salmo de Davi para o regente, com instrumentos de cordas: Quando eu clamar, ouve-me, ó Deus de minha justiça; na angústia tu me alivias; tem misericórdia de mim, e ouve a minha oração.
2 Scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum: Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.
Filhos dos homens, até quando [tornareis] minha glória em infâmia, e amareis as coisas vãs? [Até quando] buscareis a mentira? (Selá)
3 Irascimini, et nolite peccare: quae dicitis in cordibus vestris, et in cubilibus vestris compungimini.
Sabei pois, que o SENHOR separou para si aquele que é fiel; o SENHOR ouvirá, quando a ele eu clamar.
4 Sacrificate sacrificium iustitiae, et sperate in Domino. multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?
Quando estiverdes perturbados, não pequeis; meditai em vosso coração sobre a vossa cama, e fazei silêncio. (Selá)
5 Signatum est super nos lumen vultus tui Domine: dedisti laetitiam in corde meo.
Sacrificai sacrifícios de justiça, e confiai no SENHOR.
6 A fructu frumenti, vini, et olei sui multiplicati sunt.
Muitos dizem: Quem nos mostrará o bem? Levanta sobre nós, SENHOR, a luz de teu rosto.
7 In pace in idipsum dormiam, et requiescam;
Tu me deste alegria em meu coração, maior do que quando o trigo e o vinho deles se multiplicaram.
8 Quoniam tu Domine singulariter in spe constituisti me.
Eu deitarei, e dormirei em paz; porque só tu, SENHOR, me fazes descansar seguro.

< Psalmorum 4 >