Psalmorum 37

1 Psalmus David. Noli aemulari in malignantibus: neque zelaveris facientes iniquitatem.

Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!

2 Quoniam tamquam foenum velociter arescent: quemadmodum olera herbarum cito decident.

For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.

3 Spera in Domino, et fac bonitatem: et inhabita terram, et pasceris in divitiis eius.

Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!

4 Delectare in Domino: et dabit tibi petitiones cordis tui.

Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.

5 Revela Domino viam tuam, et spera in eo: et ipse faciet.

Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;

6 Et educet quasi lumen iustitiam tuam: et iudicium tuum tamquam meridiem:

og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.

7 subditus esto Domino, et ora eum. Noli aemulari in eo, qui prosperatur in via sua: in homine faciente iniustitias.

Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!

8 Desine ab ira, et derelinque furorem: noli aemulari ut maligneris.

Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!

9 Quoniam qui malignantur, exterminabuntur: sustinentes autem Dominum, ipsi hereditabunt terram.

For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.

10 Et adhuc pusillum, et non erit peccator: et quaeres locum eius, et non invenies.

Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.

11 Mansueti autem hereditabunt terram, et delectabuntur in multitudine pacis.

Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.

12 Observabit peccator iustum: et stridebit super eum dentibus suis.

Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.

13 Dominus autem irridebit eum: quoniam prospicit quod veniet dies eius.

Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.

14 Gladium evaginaverunt peccatores: intenderunt arcum suum. Ut decipiant pauperem et inopem: ut trucident rectos corde.

Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.

15 Gladius eorum intret in corda ipsorum: et arcus eorum confringatur.

Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.

16 Melius est modicum iusto, super divitias peccatorum multas.

Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.

17 Quoniam brachia peccatorum conterentur: confirmat autem iustos Dominus.

For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.

18 Novit Dominus dies immaculatorum: et hereditas eorum in aeternum erit.

Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.

19 Non confundentur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur:

Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.

20 quia peccatores peribunt. Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati: deficientes, quemadmodum fumus deficient.

For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.

21 Mutuabitur peccator, et non solvet: iustus autem miseretur et retribuet.

Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.

22 Quia benedicentes ei hereditabunt terram: maledicentes autem ei disperibunt.

For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.

23 Apud Dominum gressus hominis dirigentur: et viam eius volet.

Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.

24 Cum ceciderit, non collidetur: quia Dominus supponit manum suam.

Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.

25 Iunior fui, etenim senui: et non vidi iustum derelictum, nec semen eius quaerens panem.

Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.

26 Tota die miseretur et commodat: et semen illius in benedictione erit.

Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.

27 Declina a malo, et fac bonum: et inhabita in saeculum saeculi.

Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.

28 Quia Dominus amat iudicium, et non derelinquet sanctos suos: in aeternum conservabuntur. Iniusti punientur: et semen impiorum peribit.

For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.

29 Iusti autem hereditabunt terram: et inhabitabunt in saeculum saeculi super eam.

Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.

30 Os iusti meditabitur sapientiam, et lingua eius loquetur iudicium.

Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.

31 Lex Dei eius in corde ipsius: et non supplantabuntur gressus eius.

Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.

32 Considerat peccator iustum: et quaerit mortificare eum.

Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.

33 Dominus autem non derelinquet eum in manibus eius: nec damnabit eum cum iudicabitur illi.

Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.

34 Expecta Dominum, et custodi viam eius: et exaltabit te ut hereditate capias terram: cum perierint peccatores videbis.

Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.

35 Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani.

Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.

36 Et transivi, et ecce non erat: quaesivi eum, et non est inventus locus eius.

Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.

37 Custodi innocentiam, et vide aequitatem: quoniam sunt reliquiae homini pacifico.

Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.

38 Iniusti autem disperibunt simul: reliquiae impiorum interibunt.

Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.

39 Salus autem iustorum a Domino: et protector eorum in tempore tribulationis.

Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.

40 Et adiuvabit eos Dominus, et liberabit eos: et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos: quia speraverunt in eo.

Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.