Psalmorum 17
1 Psalm: Oratio David. Exaudi Domine iustitiam meam: intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis.
Ei bøn av David. Herre, høyr på rettvis sak, lyd etter mitt rop, vend øyra til mi bøn frå saklause lippor!
2 De vultu tuo iudicium meum prodeat: oculi tui videant aequitates.
Lat min rett ganga ut frå ditt andlit, dine augo skoda kva rett er!
3 Probasti cor meum, et visitasti nocte: igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.
Du prøver mitt hjarta, gjestar det um natti, du ransakar meg, du finn ingen ting; min tanke vik ikkje av frå min munn.
4 Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum ego custodivi vias duras.
Mot det som menneskje hev gjort meg, hev eg etter ordet frå dine lippor teke meg i vare for valdsmanns stigar.
5 Perfice gressus meos in semitis tuis: ut non moveantur vestigia mea.
Mine stig heldt seg stødt til dine farvegar, mine føtar snåva ikkje.
6 Ego clamavi, quoniam exaudisti me Deus: inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.
Eg ropar til deg, for du svarar meg, Gud! Bøyg ditt øyra til meg, høyr mitt ord!
7 Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te.
Vis di underfulle miskunn, du som frelsar deim som flyr til deg, frå deim som stend imot di høgre hand!
8 A resistentibus dexterae tuae custodi me, ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me:
Vakta meg som din augnestein! gøym meg i skuggen av dine vengjer
9 a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt,
for dei ugudlege som øydelegg meg, mine fiendar til dauden, som kringset meg!
10 adipem suum concluserunt: os eorum locutum est superbiam.
Dei let sitt feite hjarta att, med sin munn talar dei i ovmod.
11 Proiicientes me nunc circumdederunt me: oculos suos statuerunt declinare in terram.
Kvar me gjeng, kringgjeng dei oss no; sine augo set dei på å støyta meg ned til jordi.
12 Susceperunt me sicut leo paratus ad praedam: et sic catulus leonis habitans in abditis.
Han er lik ei løva som stundar etter å riva sund, og ei ungløva som ligg i løyne.
13 Exurge Domine, praeveni eum, et supplanta eum: eripe animam meam ab impio, frameam tuam
Statt upp, Herre, stig fram imot honom, støyt honom ned, frels mi sjæl frå den ugudlege med ditt sverd,
14 ab inimicis manus tuae. Domine a paucis de terra divide eos in vita eorum: de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis: et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.
frå menner med di hand, Herre, frå menner av denne verdi, som hev sin lut i dette liv, og som du fyller buken på med dine skattar, dei som er rike på søner og let sine avleivor etter seg til sine born!
15 Ego autem in iustitia apparebo conspectui tuo: satiabor cum apparuerit gloria tua.
Eg skal i rettferd skoda ditt andlit, eg skal, når eg vaknar, mettast av di åsyn.
