Proverbiorum 21

1 Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud.

ὥσπερ ὁρμὴ ὕδατος οὕτως καρδία βασιλέως ἐν χειρὶ θεοῦ οὗ ἐὰν θέλων νεύσῃ ἐκεῖ ἔκλινεν αὐτήν

2 Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus.

πᾶς ἀνὴρ φαίνεται ἑαυτῷ δίκαιος κατευθύνει δὲ καρδίας κύριος

3 Facere misericordiam et iudicium, magis placet Domino quam victimae.

ποιεῖν δίκαια καὶ ἀληθεύειν ἀρεστὰ παρὰ θεῷ μᾶλλον ἢ θυσιῶν αἷμα

4 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis: lucerna impiorum peccatum.

μεγαλόφρων ἐφ’ ὕβρει θρασυκάρδιος λαμπτὴρ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτία

5 Cogitationes robusti semper in abundantia: omnis autem piger semper in egestate est.

6 Qui congregat thesauros lingua mendacii, vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis.

ὁ ἐνεργῶν θησαυρίσματα γλώσσῃ ψευδεῖ μάταια διώκει ἐπὶ παγίδας θανάτου

7 Rapinae impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere iudicium.

ὄλεθρος ἀσεβέσιν ἐπιξενωθήσεται οὐ γὰρ βούλονται πράσσειν τὰ δίκαια

8 Perversa via viri, aliena est: qui autem mundus est, rectum opus eius.

πρὸς τοὺς σκολιοὺς σκολιὰς ὁδοὺς ἀποστέλλει ὁ θεός ἁγνὰ γὰρ καὶ ὀρθὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ

9 Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.

κρεῖσσον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίας ὑπαίθρου ἢ ἐν κεκονιαμένοις μετὰ ἀδικίας καὶ ἐν οἴκῳ κοινῷ

10 Anima impii desiderat malum, non miserebitur proximo suo.

ψυχὴ ἀσεβοῦς οὐκ ἐλεηθήσεται ὑπ’ οὐδενὸς τῶν ἀνθρώπων

11 Mulctato pestilente sapientior erit parvulus: et si sectetur sapientem, sumet scientiam.

ζημιουμένου ἀκολάστου πανουργότερος γίνεται ὁ ἄκακος συνίων δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν

12 Excogitat iustus de domo impii, ut detrahat impios a malo.

συνίει δίκαιος καρδίας ἀσεβῶν καὶ φαυλίζει ἀσεβεῖς ἐν κακοῖς

13 Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur.

ὃς φράσσει τὰ ὦτα τοῦ μὴ ἐπακοῦσαι ἀσθενοῦς καὶ αὐτὸς ἐπικαλέσεται καὶ οὐκ ἔσται ὁ εἰσακούων

14 Munus absconditum extinguit iras: et donum in sinu indignationem maximam.

δόσις λάθριος ἀνατρέπει ὀργάς δώρων δὲ ὁ φειδόμενος θυμὸν ἐγείρει ἰσχυρόν

15 Gaudium iusto est facere iudicium: et pavor operantibus iniquitatem.

εὐφροσύνη δικαίων ποιεῖν κρίμα ὅσιος δὲ ἀκάθαρτος παρὰ κακούργοις

16 Vir, qui erraverit a via doctrinae, in coetu gigantum commorabitur.

ἀνὴρ πλανώμενος ἐξ ὁδοῦ δικαιοσύνης ἐν συναγωγῇ γιγάντων ἀναπαύσεται

17 Qui diligit epulas, in egestate erit: qui amat vinum, et pinguia, non ditabitur.

ἀνὴρ ἐνδεὴς ἀγαπᾷ εὐφροσύνην φιλῶν οἶνον καὶ ἔλαιον εἰς πλοῦτον

18 Pro iusto dabitur impius: et pro rectis iniquus.

περικάθαρμα δὲ δικαίου ἄνομος

19 Melius est habitare in terra deserta, quam cum muliere rixosa et iracunda.

κρεῖσσον οἰκεῖν ἐν γῇ ἐρήμῳ ἢ μετὰ γυναικὸς μαχίμου καὶ γλωσσώδους καὶ ὀργίλου

20 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo iusti: et imprudens homo dissipabit illud.

θησαυρὸς ἐπιθυμητὸς ἀναπαύσεται ἐπὶ στόματος σοφοῦ ἄφρονες δὲ ἄνδρες καταπίονται αὐτόν

21 Qui sequitur iustitiam et misericordiam, inveniet vitam, et gloriam.

ὁδὸς δικαιοσύνης καὶ ἐλεημοσύνης εὑρήσει ζωὴν καὶ δόξαν

22 Civitatem fortium ascendit sapiens, detraxitque robur fiduciae eius.

πόλεις ὀχυρὰς ἐπέβη σοφὸς καὶ καθεῖλεν τὸ ὀχύρωμα ἐφ’ ᾧ ἐπεποίθεισαν οἱ ἀσεβεῖς

23 Qui custodit os suum, et linguam suam, custodit ab angustiis animam suam.

ὃς φυλάσσει τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ τὴν γλῶσσαν διατηρεῖ ἐκ θλίψεως τὴν ψυχὴν αὐτοῦ

24 Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam.

θρασὺς καὶ αὐθάδης καὶ ἀλαζὼν λοιμὸς καλεῖται ὃς δὲ μνησικακεῖ παράνομος

25 Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus eius operari:

ἐπιθυμίαι ὀκνηρὸν ἀποκτείνουσιν οὐ γὰρ προαιροῦνται αἱ χεῖρες αὐτοῦ ποιεῖν τι

26 tota die concupiscit et desiderat: qui autem iustus est, tribuet, et non cessabit.

ἀσεβὴς ἐπιθυμεῖ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπιθυμίας κακάς ὁ δὲ δίκαιος ἐλεᾷ καὶ οἰκτίρει ἀφειδῶς

27 Hostiae impiorum abominabiles, quae offeruntur ex scelere.

θυσίαι ἀσεβῶν βδέλυγμα κυρίῳ καὶ γὰρ παρανόμως προσφέρουσιν αὐτάς

28 Testis mendax peribit: vir obediens loquetur victoriam.

μάρτυς ψευδὴς ἀπολεῖται ἀνὴρ δὲ ὑπήκοος φυλασσόμενος λαλήσει

29 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum: qui autem rectus est, corrigit viam suam.

ἀσεβὴς ἀνὴρ ἀναιδῶς ὑφίσταται προσώπῳ ὁ δὲ εὐθὴς αὐτὸς συνίει τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ

30 Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum.

οὐκ ἔστιν σοφία οὐκ ἔστιν ἀνδρεία οὐκ ἔστιν βουλὴ πρὸς τὸν ἀσεβῆ

31 Equus paratur ad diem belli: Dominus autem salutem tribuit.

ἵππος ἑτοιμάζεται εἰς ἡμέραν πολέμου παρὰ δὲ κυρίου ἡ βοήθεια