< Lamentationes 5 >

1 Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.
Молитва Иеремии пророка. Помяни, Господи, что бысть нам: призри и виждь укоризну нашу:
2 Hereditas nostra versa est ad alienos: domus nostrae ad extraneos.
достояние наше обратися к чуждим и домы нашя ко иноплеменником:
3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostrae quasi viduae.
сири быхом, несть отца, матери нашя яко вдовы.
4 Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.
Воду нашу за сребро пихом, дрова наша за цену куповахом:
5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
на выя нашя гоними быхом, трудихомся, не почихом.
6 Aegypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.
Египет даде руку, Ассур в насыщение их.
7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
Отцы наши согрешиша, и несть их, мы же беззакония их подяхом.
8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
Раби обладаша нами, избавляющаго несть от руку их.
9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
В душах наших носихом хлеб наш, от лица меча в пустыни.
10 Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.
Кожа наша аки пещь обгоре, разседошася от лица бурей глада.
11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.
Жен в Сионе смириша, девиц во градех Иудиных.
12 Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.
Князи в руках их повешени быша, старейшины не прославишася.
13 Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.
Избраннии плачь подяша, и юноши в кладе изнемогоша.
14 Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.
И старцы от врат оскудеша, избраннии от песней своих умолкоша.
15 Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.
Разсыпася радость сердец наших, обратися в плачь лик наш,
16 Cecidit corona capitis nostri: vae nobis, quia peccavimus.
спаде венец со главы нашея: горе нам, яко согрешихом.
17 Propterea moestum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.
О сем смутися сердце наше, о сем померкнуша очи наши.
18 Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.
На горе Сионе, яко погибе, лисицы ходиша.
19 Tu autem Domine in aeternum permanebis, solium tuum in generatione et generationem.
Ты же, Господи, во веки вселишися, престол Твой в род и род.
20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?
Вскую во веки забываеши нас, оставиши ли нас в продолжение дний?
21 Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.
Обрати ны, Господи, к Тебе, и обратимся, и вознови дни нашя якоже прежде.
22 Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.
Яко отревая отринул еси нас, разгневался еси на ны зело.

< Lamentationes 5 >