Job 32

1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibi videretur.

A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

2 Et iratus, indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceret coram Deo.

Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

3 Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Iob.

Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

4 Igitur Eliu expectavit Iob loquentem: eo quod seniores essent qui loquebantur.

Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.

Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: Iunior sum tempore, vos autem antiquiores, idcirco demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam.

I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

7 Sperabam enim quod aetas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam.

Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.

8 Sed, ut video, Spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.

Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

9 Non sunt longaevi sapientes, nec senes intelligunt iudicium.

Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.

10 Ideo dicam: Audite me, ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.

Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

11 Expectavi enim sermones vestros, audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus:

Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

12 Et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Iob, et respondere ex vobis sermonibus eius.

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

13 Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam, Deus proiecit eum, non homo.

I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.

14 Nihil locutus est mihi, et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.

Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

15 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia.

Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti: steterunt, nec ultra responderunt:

Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

17 Respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.

Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei.

Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.

Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.

20 Loquar, et respirabo paululum: aperiam labia mea, et respondebo.

Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

21 Non accipiam personam viri, et Deum homini non aequabo.

Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

22 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me Factor meus.

Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.