< Job 31 >

1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
Hice pacto con mis ojos; ¿cómo, pues, había yo de mirar a una virgen?
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
Porque ¿qué galardón me daría de arriba Dios, y qué heredad el Omnipotente de las alturas?
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
¿Por ventura no hay quebrantamiento para el impío, y extrañamiento para los que obran iniquidad?
4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
¿Por ventura no ve él mis caminos, y cuenta todos mis pasos?
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
Si anduve con mentira, y si mi pie se apresuró a engaño,
6 Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
péseme Dios en balanzas de justicia, y conocerá mi perfección.
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutus est oculus meus cor meum, et si manibus meis adhaesit macula:
Si mis pasos se apartaron del camino, y si mi corazón se fue tras mis ojos, y si algo se apegó a mis manos,
8 Seram, et alius comedat: et progenies mea eradicetur.
siembre yo, y otro coma, y mis verduras sean arrancadas.
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
Si fue mi corazón engañado acerca de mujer, y si estuve acechando a la puerta de mi prójimo,
10 Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
muela para otro mi mujer, y sobre ella otros se encorven.
11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
Porque es maldad e iniquidad, comprobada.
12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, y desarraigaría toda mi hacienda.
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me.
Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, cuando ellos pleitearan conmigo,
14 Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quaesierit, quid respondebo illi?
¿qué haría yo cuando Dios se levantase? Y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?
15 Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
¿Por ventura el que en el vientre me hizo a mí, no lo hizo a él? ¿Y no nos dispuso un mismo autor en la matriz?
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduae expectare feci:
Si estorbé el contento de los pobres, e hice desfallecer los ojos de la viuda;
17 Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
y si comí mi bocado solo, y no comió de él el huérfano;
18 (Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meae egressa est mecum.)
(porque desde mi juventud creció conmigo el huérfano como con padre, y desde el vientre de mi madre fui guía de la viuda);
19 Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
si he visto que pereciera alguno sin vestido, y al menesteroso sin cobertura;
20 Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
si no me bendijeron sus lomos, y del vellón de mis ovejas se calentaron;
21 Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
si alcé contra el huérfano mi mano, aunque viese que me ayudarían en la puerta;
22 Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
mi espalda se caiga de mi hombro, y mi brazo sea quebrado de mi canilla.
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
Porque temí el castigo de Dios, contra cuya alteza yo no tendría poder.
24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
Si puse en el oro mi esperanza, y dije al oro: Mi confianza eres tú;
25 Si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, y de que mi mano hallase mucho;
26 Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
si he mirado al sol cuando resplandecía, y a la luna cuando iba hermosa,
27 Et laetatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
y mi corazón se engañó en secreto, y mi boca besó mi mano,
28 Quae est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
esto también fuera maldad comprobada; porque habría negado al Dios soberano.
29 Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, y me regocijé cuando le halló el mal;
30 Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
que ni aun entregué al pecado mi paladar, pidiendo maldición para su alma;
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur?
cuando mis domésticos decían: ¡Quién nos diese de su carne! Nunca nos hartaríamos.
32 Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
El extranjero no tenía fuera la noche; mis puertas abría al caminante.
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, escondiendo en mi seno mi iniquidad;
34 Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
si temí a la gran multitud, y el menosprecio de las familias me atemorizó, y callé, y no salí de mi puerta,
35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
¡quién me diera quien me oyese! He aquí mi señal es que el Omnipotente testificará por mí, aunque mi adversario me hiciera el proceso.
36 Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, y me lo ataría en lugar de coronas.
37 Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
Yo le contaría el número de mis pasos, y como príncipe me llegaría a él.
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
Si mi tierra clamara contra mí, y llorarán todos sus surcos;
39 Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
si comí su sustancia sin dinero, o afligí el alma de sus dueños;
40 Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina.
en lugar de trigo me nazcan espinos, y abrojos en lugar de cebada. Se acaban las palabras de Job.

< Job 31 >