< Job 3 >

1 Post haec aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo,
Depois disto Jó abriu sua boca, e amaldiçoou seu dia.
2 et locutus est.
Pois Jó respondeu, e disse:
3 Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
Pereça o dia em que nasci, e a noite [em que] se disse: Um homem foi concebido.
4 Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
Torne-se aquele dia em trevas; Deus não lhe dê atenção desde acima, nem claridade brilhe sobre ele.
5 Obscurent eum tenebrae et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
Reivindiquem-no para si trevas e sombra de morte; nuvens habitem sobre ele; a escuridão do dia o espante.
6 Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus:
Tome a escuridão aquela noite; não seja contada entre os dias do ano, nem faça parte do número dos meses.
7 Sit nox illa solitaria, nec laude digna:
Ah se aquela noite fosse solitária, e música de alegria não viesse a ela!
8 Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan:
Amaldiçoem-na os que amaldiçoam o dia, os que se preparam para levantar seu pranto.
9 Obtenebrentur stellae caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis aurorae:
Escureçam-se as estrelas de sua manhã; espere a luz, e não venha, e as pálpebras não vejam o amanhecer;
10 Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
Pois não fechou as portas do ventre onde eu estava, nem escondeu de meus olhos o sofrimento.
11 Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii?
Por que eu não morri desde a madre, ou perdi a vida ao sair do ventre?
12 Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus?
Por que joelhos me receberam? E por que seios me amamentaram?
13 Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem:
Pois agora eu jazeria e repousaria; dormiria, e então haveria repouso para mim;
14 Cum regibus et consulibus terrae, qui aedificant sibi solitudines:
Com os reis e os conselheiros da terra, que edificavam para si os desertos;
15 Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento:
Ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata.
16 Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
Ou [por que] não fui como um aborto oculto, como as crianças que nunca viram a luz?
17 Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
Ali os maus deixam de perturbar, e ali repousam os cansados de forças.
18 Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.
Ali os prisioneiros juntamente repousam; [e] não ouvem a voz do opressor.
19 Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
Ali estão o pequeno e o grande; e o servo livre [está] de seu senhor.
20 Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animae sunt?
Por que se dá luz ao sofredor, e vida aos amargos de alma,
21 qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum:
Que esperam a morte, e ela não chega, e que a buscam mais que tesouros;
22 Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum.
Que saltam de alegram e ficam contentes quando acham a sepultura?
23 Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris?
[E também] ao homem cujo caminho é oculto, e a quem Deus [o] encobriu?
24 Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquae, sic rugitus meus:
Pois antes do meu pão vem meu suspiro; e meus gemidos correm como águas.
25 Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit.
Pois aquilo eu temia tanto veio a mim, e aquilo que tinha medo me aconteceu.
26 Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.
Não tenho tido descanso, nem tranquilidade, nem repouso; mas perturbação veio sobre mim.

< Job 3 >